Het einde van 2018 nadert met rasse schreden! 2019 piept alweer bijna om de hoek!

Zaterdagmiddag 1 december en vandaag, maandagmiddag 3 december weer mooi tochtjes gemaakt van beiden zo een 20 km. Mazzel gehad met het weer. Helaas minder geluk met zicht op wild als reeën of zwijnen of zelfs Edelherten. Door de drukte van de bosbouw in het gehele gebied en ook de aanleg van een MTB traject, o.a. door de bospercelen van het Roekelse bos, lijkt het erop dat zowel reeën als zwijnen verdwenen zijn. Maar ze zijn er nog wel degelijk, alleen laten ze zich niet zo gemakkelijk meer zien.  Ten eerste hebben de reeën (en Edelherten) hun mooie, rooie vachtje en gewei afgeworpen. Weliswaar staan de nieuwe stangen alweer op de kop, maar je moet echt goed kijken of je ze ziet: de vachten zijn grijs en passen momenteel perfect in de grauw grijze begroeiing van de bossen. 

Schokkend was het om te zien hoe weinig water er nog maar staat in o.a. de Heidebloemplas. Een best wel dramatisch feit voor de vele karpers, die zich hierin bevinden. Het is echt te hopen dat we de aankomende tijd en dan liefst 's nachts, veel regenval kunnen verwachten. Maar, zoals een waterdeskundige al vertelde: de grondwaterstand en de waterstanden in rivieren en meren raken pas weer aangevuld met 200 aaneengesloten dagen van regen. Nou, dat toch ook liever maar niet. 

Eind november en nog altijd maken we fijne ritten, zowel solo als ook met gasten. 

De afgelopen weken zijn we wat minder vaak op pad geweest. Dat heb je als je zo een 20 uur in de week gaat werken. Tsja, als je van dit soort ritten rijdt zoals Guus en ik doen, moet er ook geld binnengebracht worden om ervoor te zorgen dat hij in topconditie blijft. En dat gaat niet voor niets.  Wel fijn (denk ik) dat hij nu wat meer rust heeft. Tenslotte zijn we inmiddels de 5000 km dit jaar alweer gepasseerd! 

Maandag 26 november jl. op pad geweest met Sandra den Besten en Gio. Sandra had gekozen voor de Beginnersrit van ca. 2 uur. Gio is sinds kort in de dressuur gestart met een andere amazone. Sandra wilde graag met Gio naar buiten en kwam bij mij terecht. Ik maakte kennis met een wat zenuwachtige Sandra en ongeduldige Gio. Maar al snel waren beiden ontspannen en hebben we zelfs wat korte stukjes kunnen draven. Op de zandverstuiving gaf Sandra aan dat ze nog niet zover was om te galopperen. Dat houden we tegoed voor tijdens een vervolg rit. Tijdens de terugrit, ongeveer een km van ons vertrekpunt af werden we verrast door een ree, wat totaal niet angstig voor de paarden was. Fantastisch om weer te zien. Er wordt namelijk hard gewerkt (lees gesloopt) in dit gebied aan een MTB traject, wat veelal parallel loopt aan en zelfs her en der de paden, waar ruiters rijden, kruist. Ik hou mijn hart vast aan de gevolgen van dit traject op de flora en fauna in het Roekelse bosgebied. Dit gaat nog meer druk leggen in een kwetsbaar gebied. Helaas gaan (geldelijke) belangen voor. 

 

Donderdag 22 november jl. zou een workshop hoeftrimmen worden, maar die ging door wat tegenvallende omstandigheden voor mij niet door. Prima gelegenheid om er met Guus op uit te trekken. En zo geschiedde. Wederom een schitterende herfstkleuren- en geuren rit van ruim 22 km met een half uurtje grazen voor Guus en zelf mijn meegenomen lunch verorberen. Alle horecagelegenheden in het gebied zijn tenslotte gesloten.  Desalniettemin was het weer een zalig dagje. 

Zondag 18 november jl. ben ik samen met stalgenoot Addy Brussen op pad gegaan naar het Renkums Beekdal. Bij het informatiecentrum hebben we genoten van een lekker kopje koffie met vers appelgebak. Sioux en Guus konden hier lekker even genieten van het gras. Een ritje van ruim 24 km vanuit Ede via de Ginkelse heide de oversteek naar de Zuid Ginkel richting de Panoramahoeve. Op dit traject passeren we o.a. de fietstunnels onder de A12 en kruisen we de spoorbaan Arnhem - Utrecht. Beide paarden vinden het de gewoonste zaak van de wereld. 

Woensdag 7 november was ik ook nog een dagje vrij, dus het ervan nemen! Een tochtje van ruim 19 km gereden in het gebied van de Planken Wambuis, waar momenteel veel hout weggekapt wordt. Je ziet dus echt geen wild meer! Zo jammer. 


Oktober: Toch nog een Indian Summer periode?

Herfstvakantie: 3 dagen op pad met Mirthe en Jette uit Goedereede. 

Genoten van 3 prachtige dagen met schitterend weer. Paardjes liepen mee alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Let op: een totaal andere omgeving als waar zij vandaan komen.  Verslagen van de ritten zijn terug te vinden op onze Facebook pagina Nanda gids te paard Van Doorn.

Oktober = Borstkankermaand, dus hebben we  zaterdag 13 oktober jl. een door ons, voor het eerst, georganiseerde PINK RIBBON SPONSOR rit gereden. Een zeer geslaagde dag, met schitterend weer, een fijne groep deelnemers en paarden die elkaar benaderden alsof ze elkaar al jaren kenden! Dankzij de ingeschreven deelnemers en externe sponsors en donateurs een heel mooi bedrag, € 1.160,00, aan de Pink Ribbon Stichting kunnen overmaken. Deelnemers, donateurs en sponsoren, heel veel dank! Zonder jullie was dit niet gelukt!  De volgende PINK RIBBON SPONSORRIT staat op de agenda voor ZATERDAG 12 OKTOBER 2019! 

September op de kalender!

Afgelopen dinsdagavond 18 september nog een mooie avondrit gereden met een stalgenoot. We hoorden de burlende Edelherten en zijn langs het gebied gereden waar de dieren zich ophouden. En wat een mazzel hadden we. Doordat we beiden een kant in de gaten hielden, kreeg stalgenoot Addy een schitterende Edelhertenbok in het vizier. Het dier lag tegen de bosrand uit te rusten. En wat een imposant gewei had deze op zijn kop. Na een paar minuten hield hij het voor gezien. Kennelijk kreeg hij onze geur in zijn neus, want voor paarden gaan ze niet op de vlucht. Desalniettemin een schitterende afsluiting van deze avondrit.  

Ondertussen ben ik natuurlijk ook druk in de weer met het regelen van diverse zaken voor onze PINK RIBBON SPONSORRIT die op ZATERDAG 13 OKTOBER A.S.  gepland staat. Het team loopt inmiddels naar de 20 ruiters met eigen paarden, die allen een donatie voor de stichting hebben bijgedragen. En het leuke van alles is, dat ze uit alle windstreken van ons landje komen! Ik verheug mij dan ook op een gezellige rit met een lekkere lunch bij Theeschenkerij Mossel, om daarna de rit weer verder in het gebied voort te zetten. Verslag hiervan volgt. 

Zaterdag 1 september een mooie 4 uurs rit gereden met gasten Ichelle en Brenda. Tussendoor gestopt bij theeschenkerij Mossel voor een lekkere lunch om daarna weer verder het gebied in te trekken. Helaas een niet zo leuke afsluiting van de rit. Binky van Brenda was niet in de stemming om op de trailer te gaan. Ik had Guus al op stal en werd gebeld om hulp. Uiteraard, als een goede gastvrouw betaamd, ben ik er heen gegaan en heb getracht Binky over te halen. En dat liep fout af, met gevolg dat ik zo omstreeks een uur of zes 's avonds richting het ziekenhuis kon. Gelukkig is alles heel goed afgelopen. Dat betekende voor Guus dus een aantal dagen rust, maar een week na het ongeluk, ondanks kneuzingen en blauwe plekken, toch gewoon in het zadel voor een ontspannende avondrit. 

Het is alweer Augustus! Wat gaat de tijd snel.....

Augustus = vakantietijd voor Guus en mij. Tijdens die warme weken hebben we niet veel kilometers gemaakt. De ritten die we hebben gereden waren voornamelijk avondritten. De temperatuur was dan redelijk. Alles bij elkaar hebben we zo een 165 km afgelegd, waaronder een ritje in Park de Hoge Veluwe, waar we het snel gezien hadden. De Hertenluisvlieg is hier ruim vertegenwoordigd en dat is voor de paarden afzien. Wachten op koelere nachten en dagen, dus. 

4 Augustus, een heerlijk ontspannen avondrit van zo een 15 km in een kleine 2 uur tijd gereden met de dames Willemijn van Donkelaar​ en Rita van Ast. Willemijn opgehaald vanaf ons vaste vertrekpunt aan de Apeldoornseweg om een ritje van zo een 3 uur te rijden. Op de picknickplaats was een grote familie met kinderen gezellig aan het recreëren. Guus nog even een paar knuffels gescoord en vervolgens op pad gegaan. 

Temperatuur was aangenaam, zeker omdat er een heerlijk windje stond. Het eerste uur al slingerend over de paden van het Roekelse bos gereden.Onderwijl kwekkend over van alles en nog wat  wat paardenzaken aanging, want wild was er nergens te zien. Nog te licht en te warm. Koeweg overgestoken en ons verwonderd over de enorme hoeveelheid verdorde bosbessenstruiken. Het is echt herfst in de bossen rondom de Planken Wambuis. Voordeel is, dat er momenteel weinig dazen zijn. Daartegenover wel weer heel veel lastige vliegen. Maar als je in ons kielzog rijdt, wordt je beschermd door de geur van de Equi Protecta Paardendeo, die deze prikbeestjes weghoudt. 😂.

Tochtje voortgezet i.o.m. de dames: we gaan richting zandverstuiving. Prachtige omgeving met deze ondergaande zon en goed te wezen, ondanks de warmte die het zand uitademde. Beide dames even van ons weglaten rijden. Helaas filmpje van terugkomen er niet van gekomen: er liepen loslopende honden, die de eigenaar niet meer onder controle had! Met één hand filmen en Guus in de richting van de honden sturen, om ze niet in de run van de dames te laten lopen, maakte dat ik op de 'stop' knop drukte. Jammer, maar dat doen we gewoon een keer over dames. 😉
Zandpad naar boerderij Mossel gekozen, even bij de schaapskudde die daar geparkeerd stond,  bijgepraat met de eigenaar hiervan.  Op dit tijdstip is de theeschenkerij gesloten. Maar, superlief van Chantal Van Riel Prangsma van theeschenkerij Mossel; we konden er even van een heerlijke verfrissend drankje gebruik maken. En dat was zeer welkom, nietwaar dames?
Gevolg was wel dat we later als gepland weer terug in het zadel stapten. En dat had weer tot gevolg dat we tijdens de rest van onze terugrit héél veel wild als zwijnen en reeën zagen. Helaas niet meer te fotograferen vanwege de invallende schemer. 
Bij terugkomst in het schemer troffen we wederom een overvolle vuilnisbak aan, waarbij de rest er naast lag. Jammer dat er met deze parkeerplaats zo omgesprongen wordt, want de overige vuilnisbakken waren nog niet vol. 

Juni en Juli met heel veel warme dagen op de kalender

De afgelopen weken weer veel kilometers weggereden, zowel solo, alsook met verschillende gasten. Guus is in topconditie, krijgt natuurlijk regelmatig een verdiende massage van Ger Schuurman, zodat hij ook ontspannen in zijn spieren blijft. Kennelijk is er met de website iets niet geheel goed gegaan: ik zie de ritverslagen van juni niet meer terug. Wordt later bij gewerkt. 

18 juli was een werkelijk schitterende dag voor een dagtochtje vanuit Ede naar de Nederrijn tussen Renkum en Wageningen. Een rit van ruim 35 km, waar stalgenoot Addy Brussen ook weer eens van de partij was! Uiteraard hadden we beiden al het nodige (fiets en wandel) voorwerk gedaan, alvorens de rit te ondernemen. Laat het deze dag dan ook heerlijk winderig weer zijn! Dat kwam goed van pas bij al die zonnige en warme dagen van de afgelopen weken. Genieten met grote letters!

Ook hebben we de afgelopen weken diverse avondritten gereden met soms veel en soms geen wild. Tsja, je kunt niet altijd geluk hebben. En ook hier op de Veluwe snakt de grond en de daarop levende bewoners naar de nodige regen. Voorlopig zit het er nog niet in en zullen we het rustig aan doen waar het om tempo gaat.  De aankomende weken staan er nog wat ritten met gasten op de planning. Kortom, we gaan er weer mooie tochten van maken!

Mei, oh mei. Jouw groei en bloei maakt elk wezen blij!

De laatste weken van mei zijn alweer gepasseerd en we hebben weer heel veel ritten gereden. 

Op de valreep van mei, maandagochtend de 28e, samen met stalgenote Rita van Ast een relaxt ritje gemaakt. Om 8 uur vertrokken voor een ritje van zo een 3,5 uur. Binnen voor de grootste warmte van vandaag. Was goed te doen, behalve op het traject v.a. Immenkampweg naar Wekeroms Zand. Vooral gekozen voor de bospaden vanwege de koelte. Stukje zandtraining gedaan en daarna even (uurtje)afgekoeld om de rit naar stal weer te ondernemen.


De afgelopen 2 weekenden op 19, 20 en 26 mei mooie tochten verzorgd voor mijn gaste Hester Schinkel en haar lieve, mooie Fries Jorrit. Tijdens de dagen dat wij op pad gingen, reed ik Guus vanuit Ede naar Otterlo, relaxt stappend parallel aan de Apeldoornseweg. Zo onder het bladerdak van de oude Beuken die hier langs staan, is dat beslist geen straf tijdens dit soort temperaturen. Deze week ben ik op donderdagochtend (24 mei) vroeg op pad gegaan, om zo tegen 9 uur om Hester en Jorrit op hun logeeradres aan de Damakkerweg 16 (vakantiewoningen) op te halen voor een mooie rit van zo een 23 km. Guus is op de Damakkerweg gebleven, zodat we op vrijdagavond 25 mei van een mooie avondrit van zo een 4 uur (>22 km) met diverse ontmoetingen met wild als wilde zwijnen en reeën hebben genoten. Zaterdagmorgen 26 mei was voor Hester en Jorrit de laatste rit op hun vakantieadres. We zijn wederom samen om 8.30 uur op pad gegaan en 'slechts' een relaxte tocht gemaakt van zo een 2,5 uur. Het was al behoorlijk warm. Op de open vlakte van het Mosselse zand zag je de lucht al zinderen van de hitte. Toch in het rustgebied nog een kleine kudde Edelherten de vlucht zien nemen naar de koelte van de de bomen. Voor mij een indicatie om de terugrit met Hester en Jorrit door de koele Roekelse bossen weer in te zetten. Terug op de Damakkerweg beide mannen voorzien van een afkoelende douche en een uurtje rust in de box gegeven. 

Guus en ik moesten tenslotte nog terug naar de Oscarhoeve.
En afscheid nemen, dat is in sommige gevallen een beetje lastig, zowel voor de paardjes, alsook voor ons. 
Kortom, ook ik heb ontzettend genoten van een 5 heerlijke dagen paardrijden, van in totaal 90 km vanuit Otterlo en zo een 16 uur in heel aangenaam gezelschap. 


De eerste 14 dagen van mei zitten er weer op en wat gaat het weer snel. Een explosie van groen en bloeiende bloemen en bloesem om ons heen. We hebben de afgelopen dagen weer heel wat kilometers weggereden, zowel solo als met gasten en een enkele fanatieke stalgenoot. En het allerleukste was wel weer onze zwempartij! Genoten van Guus sterke lijf, al zwemmend door het diepste stukje plas. Let op: dat doen we dus wel zonder zadel! Is wel lastig opstappen op een paard van bijna 1.70cm maar een picknickbank in de buurt brengt uitkomst.  

Ook hebben we samen met stalgenoot Brussen weer een schitterende vrijdagavondrit in het gebied van de Planken Wambuis gereden, waarbij we tussen 21.00 en 21.30 uur veel wild hebben kunnen bewonderen. 

En afgelopen zaterdag 12 mei was de winnares van de Eindejaars Challenge 2017 aan de beurt met haar gewonnen prijs. Leuk was dat haar gezelschap, waarmee ze op Stoeterij Willemien verbleef, met ons mee op pad geweest zijn. Een ritje gemaakt van zo een 25 km door Bos en over zandverstuivingen.

En vandaag, 14 mei weer voor een vroege solo trip naar het Park geweest. Een nevelige start van de ochtend, die tegen 10.30 uur compleet omsloeg in een strak blauwe hemel en stralende zon. Mooie rit gereden, alleen veel last van Hertenluis vliegen. Dat zijn zeer vervelende jongens, waarvan paarden compleet hysterisch kunnen geraken. Dus de volgende tocht compleet inpakken in vliegendeken en vaseline op de kwetsbare plaatsen opbrengen. 

April, zo zoet. Blijft het weer ook goed? 

Weekendje op pad met Bianca Winterswijk en Jennifer Vermaas 

De afgelopen dagen ben ik op pad geweest met Bianca Winterswijk en Jennifer Vermaas met hun paardjes Alex en Mellow. Vrijdagmiddag, 27 april,  omstreeks 13.00 kwamen ze aan bij de B&B Chambre d'Hote Otterlo. Na eerst de paardjes hun plekje gegeven te hebben, een kop koffie/thee en de weekendspullen naar de kamer gebracht te hebben, zijn we zo tegen 15.00 uur op pad gegaan voor een kennismaking ritje. Beide paardjes moesten natuurlijk even aan de omgeving wennen, maar stapten er lustig op los, vol interesse voor alles om hun heen. Die bospaadjes zijn leuk, maar je moet, als paardje wat hier niet dagelijks loopt, goed opletten op alle rondslingerende takken. Maar dat went snel! Al slingerend over de ons bekende paadjes, kon ik de dames ook nog op een leuke verrassing wijzen. Op het heideveldje, zo een 500 meter voor de Mosselse zandverstuiving, stond een zwijn ons in de gaten te houden. Die was alvast in de pocket! Helaas... te ver weg voor een camerashot. Bij boerderij de Mossel heel kort gepauzeerd met een verfrissing. De paardjes waren te onrustig om ze alleen te laten staan. Geen probleem: tocht vervolgen. En wederom een leuke verrassing. Zowel op de weide links achter de Mossel, alsook in het veld rechts achter de Mossel. liepen runderen en volwassen zwijnen. Op de weide voor de woning van de boswachter zagen we ook nog een hinde lopen. Inmiddels waren we alweer een behoorlijk eindje weg, dus de tocht naar ons logeeradres weer ingezet. Zaterdagochtend 28 april,  om 9.30 uur vertrokken naar Park de Hoge Veluwe. Ook daar hebben we een afwisselende rit gereden. Het was redelijk druk in het Park. Diverse groepen gingen o.b.v. Parkgidsen te voet of op de witte fietsen het Park in. Wij hebben er weinig last van gehad. Voor de middagpauze ben je tegenwoordig aangewezen op de Picknickweide van het Park. Ten opzichte van de aanbindplaats, direct achter het inmiddels gesloopte Parkrestaurant, is dit niet een aangename plek om even heen en weer te lopen voor een wat voor consumptie dan ook. Het is behoorlijk behelpen. Inmiddels kwam er een miezerig buitje aan, die overging in een serieuze regenbui. Maar wij hadden een mooi, droog plekje gevonden: de Picknickhut. Daar de bui uitgezeten en vervolgens weer op pad richting B & B gegaan. In overleg met de dames heb ik hen over een wel hele mooie en inspannende route met steile klimmen en afdalingen heen gecoacht en vervolgens relaxt weer naar de B & B gereden. Zondagochtend 29 april, wederom om 9.30 uur vertrokken, met het vooruitzicht op regen. Het eerste deel van de tocht hebben we het drooggehouden. Mooie lange trajecten gedraafd en rustig gegaloppeerd. Helaas verloor ik mijn camera op het Mosselse pad en ben ik alleen teruggereden om deze op te zoeken. Gevonden, gelukkig. Inmiddels waren Bianca en Jennifer ook alweer op de B&B gearriveerd. Een beetje hectische afsluiter van een heel gezellig weekend op pad in goed gezelschap.Lieve dames, bedankt dat jullie het vertrouwen in Guus en mij hebben gehad om samen met ons op pad te gaan!


Hemel op aard, op de rug van mijn paard. Vandaag, 23 april 2018, een dagtocht van slechts 6 uur en 45 minuten, ruim 35 km onderweg geweest, waarvan een uurtje grazen voor Guus bij boerderij Mossel. Het was vandaag wederom genieten van de steeds groener wordende natuur. Genietend van het vroege ochtendconcert van de vogels en een eindelijk weer goed lopende Guus, zag ik in de schaduw een beweging: ja, een reebok. De eerste vandaag en daar is het ook bij gebleven. Onderweg naar, ja waarheen eigenlijk? Ik had plannen voor Park de Hoge Veluwe, maar heb Guus zijn weg laten kiezen. Natuurlijk wel met bijsturen, anders was hij gauw naar stal teruggegaan. Bij het hek naar de weide richting de Mossel liepen paarden, runderen en zwijnen gebroederlijk tussen elkaar door te grazen en te woelen. En wat was het heerlijk stil overal. Behalve dan dat ik stalgenoot Ton Brouwer tegenkwam, was er zo tegen 10 uur geen fietser of wandelaar te zien. Heerlijk! Bij de Heidebloemplas Guus even het water in gestuurd: schone achterbenen en natuurlijk zijn dorst lessen. Vervolgens zijn we al slingerend over diverse paden richting de stuwwal van Nieuw Reemst gereden. Mooi om te zien wat een paar warme dagen doet met de natuur: overal jong blad aan en fris gras! Guus tussendoor lekker laten grazen, natuurlijk. Hij had nog wat kilometers voor de boeg. Het heideveld opgegaan richting de Natuurmonumentenschuur en de N310 Otterlo-Arnhem overgestoken. Ergerniswekkend dat je hier als ruiter nergens meer fatsoenlijk op ruiterpaden kunt rijden. Aan de ene kant van de weg zijn de bossen van de Mossel niet toegankelijk en aan de andere kant heb je de hoge hekken van het Nationaal Park de Hoge Veluwe. Dus op naar de ingang van de Mosselse zandverstuiving. Ondertussen wel genoten van het uitzicht over het Park. Fijn dat Guus zo hoog is. Halverwege de weg, zo ter hoogte van het Jeneverbes bos, zag ik beweging langs het hek: een kudde Edelherten, voornamelijk mannen. Zij hadden ons ook in de gaten, maar liepen niet direct weg. Dus ik voorzichtig richting het hek en snel mijn camera pakken. Helaas werd de rust verstoord. Tegemoetkomende fietsers (gezin met kind en grootouders) zagen ons natuurlijk naar het hek lopen. En toen ze de herten in de gaten kreeg, begon de moeder van het kind te roepen dat er herten liepen. Handige tante! Als je ze als zo dichtbij ziet (25/30 meter van het hek af) moet je natuurlijk niet gaan lopen schreeuwen. Enthousiast natuurlijk, maar zo verkeerd. Jammer! Volgende keer meer geluk. 

Aangekomen bij het grote hek, wat toegang geeft tot de zandverstuiving en bossen achter de Mossel, zag ik een slot op het hek met de mededeling dat met via het klaphek 300 meter verderop wel toegang had!  Wel verd.......! Natuurmonumenten sluit gewoon hekken af of plaats borden (rustgebied voor dieren) wanneer het hun beliefd. Nog even en we kunnen nergens meer genieten van vrij toegankelijke gebieden. Ook ik steun Natuurmonumenten en velen met mij. Maar het moet natuurlijk niet zo zijn, dat dan straks alle toegang overal geweigerd wordt!  Afijn, door het klaphek heen gekropen; moest Guus even streng toespreken: hoofd tegen het gaas aan, ik voorover hangend ook het hek een zet gegeven en Guus zigzaggend er doorheen. Zonder schade aan ons beiden.

Mooi stukje bos doorkruist, een paar steile klimmetjes en vervolgens stappende de zandverstuiving over. Zand was veel te mul, om na de kilometers die hij al gelopen had, er over heen te galopperen. Pad op naar boerderij de Mossel (gaat 25 april a.s. weer de hele week open). Bij de boerderij Guus losgelaten op het grasveld, een emmer water over zijn rug om het zweet eraf te wassen en zadel en wolvacht in het zonnetje te drogen gehangen. Na een klein uurtje weer ingespannen en de rit naar stal weer ingezet. Op stal aangekomen was meneer weer fris en fruitig: de paarden van de pensionstal aan de Hessenweg waren voor het eerst op de wei. Een uitgelaten stel denderde door de wei en Guus had daar ook wel oren naar. Hij is superfit, echt wel!

 

De afgelopen week (17 t/m 22-4) hebben we het even wat rustiger aangedaan. Afgelopen dinsdag 17 april was het tijd voor een klassieke kap beurt voor Guus. Nou, dat is hem slecht bekomen. Zo ontzettend gevoelig met oneffenheden op de weg, dat was echt niet leuk meer. De opvolgende dagen dan ook geen lange ritten gereden en van lieverlede ging het beter. En wat een mooi weer hebben we de afgelopen weken gehad! Maar het is wel heel droog, hier op de Veluwe. 

Maandag 23 april gaan we het er weer op wagen: een dagtocht(4e) naar Park de Hoge Veluwe. Eens kijken hoever het staat met de bloeiende bomen in het Park. De dagen erna zullen we het wederom rustig houden, want aankomend weekend verwachten we onze gasten Jennifer Vermaas en Bianca Winterswijk uit de regio Rotterdam. Het is dan ook de bedoeling dat Guus en ik, samen vanaf Bed & Breakfast Chambre d' Hote Otterlo, de dames met hun eigen paarden gaan laten genieten van al het moois dat dit gebied van de schitterende Veluwe te bieden heeft! 


Laat je verrassen 4 uurs rit, met Laura en Lies, 15 april

Vanmorgen zo tegen 11.00 uur met gastruiters Laura Slob en Lies Heurnink uit Sneek op pad tijdens onze "Laat je verrassen rit van ca 4 uur". Aanvankelijk leek het weer niet echt mee te gaan werken, maar uiteindelijk hebben met regelmaat onderweg de jassen uit kunnen trekken. Het eerste deel van de rit, zo een 1,5 uur de paden van het Roekelse bos doorkruist, met soms sprookjesachtige lichtinval van het zonnetje. Je kunt inmiddels goed zien dat het bos 'wakker' aan het worden is. De lariksen laten hun tere groene naaldjes alweer zien, de Krentenboompjes staan op het punt om in bloei uit te barsten. En overal hoor je het fluiten van de vogels, die het voorjaar echt in de kop hebben. Omstreeks een uur of half 1 zijn we bij boerderij Mossel neergestreken voor een lekkere kop cappuccino met tosti en appelgebak met toevoeging. Paardjes hebben even kunnen grazen, om vervolgens tegen 13.15 uur weer in het zadel te stappen. De weersvoorspelling gaf aan dat het tussen 15.00 en 15.30 uur wel eens kon gaan plenzen.  Richting Nieuw Reemst gereden en in het veld de semi 'wilde' paardjes, Spaanse runderen en zelfs een koppeltje volwassen zwijnen van dichtbij kunnen gadeslaan. Tijdens de rit hebben we staptrajecten afgewisseld met lange stukken draven en hier en daar ook nog stukjes gegaloppeerd.  Het ging allemaal zo relaxt, dat het wel leek of de paardjes elkaar al jaren kenden. Grappig. Ondertussen ook nog even wat aan de spieropbouw gedaan (klim- en daaltraining), slootje springen, hekken openen en sluiten. Kortom, alles zat weer in het pakket.  T.h.v. de Kreelse plas hebben we ook nog even kunnen genieten van een ree, die door alle drukte van wandelaars en fietsers, toch maar weer de rhodondenderon struiken in vluchtte. Weer op de terugweg nog even de paardjes laten drinken en afkoelen, voor zover zij dat wilden. Guus was enthousiast: iets te ver het ven in en ik natte voeten. Alvast een voorproefje voor aankomende week. Tegen half 4 weer terug bij de trailer, hebben we de paardjes even laten grazen en wij ondertussen even na staan kleppen. Kortom, ik heb wederom genoten van het weer en het geanimeerde gezelschap van mijn gasten met hun paardjes. En waren we mooi op tijd voor de regenbui binnen!

Stap- en draftrainingrit, 11 april 2018. 

Vandaag een wat "luie", maar werkwillige Guus, die weer eens even weet wat het is en hoe het werkt als de teugels opgenomen worden. En dat ie dat weet laat ie snel weten: ik voel een gespierd lijf de buikspieren opnemen, de achterhand wordt dieper ingezet, hals naar beneden en een koppie  keurig op de denkbeeldige loodlijn. En zo gaan we stappend en afwisselend dravend, naar Boerderij-theeschenkerij Mossel, om daar voor de eerste keer dit jaar even rust in te lassen. Guus een lekkere, sappige Jonagold en daarna even los laten grazen. Meneer was te onrustig om even zelf rustig mijn eigen appel op te eten, dus er maar even bij gaan staan. Ook één van de labradors van  Chantal Van Riel Prangsma, kwam meegenieten van de restanten appel van Guus. Genoten van een lekker kopje koffie en die smaakte als van ouds Chantal Van Riel Prangsma.

Omdat de lucht in het zuidoosten toch wel erg donker leek te worden, maar via de Kreelse weg terug richting de Oscarhoeve. Maar niet zonder eerst even een drink- en witte benen stop bij een mooi vennetje. En vervolgens al zigzaggend over de paden de Edese (defensie) heide op. Het pad op naar de Randweg (Esso) heb ik ook nog even gekeken of meneer nog wist hoe ie in een verzamelde galop links en rechts moest. En waarachtig! Bij het opnemen van de teugels zie ik Guus' oren naar achteren draaien: hij is het niet vergeten. Hoe trots kun je op zo'n een kanjer zijn!  En de donkere lucht stapelde op, de bui zag ik letterlijk hangen. Aangekomen op stal, Guus net binnen met zijn verdiende beloning en ik hoor de eerste spetters op het dak. We hebben weer eens mazzel gehad!

Maandag 9 april: onze 3e  Dagtocht visa versa Nationaal park de Hoge Veluwe. 

Vandaag een grandioos mooie tocht van zo een 40 km vanuit Ede naar en in Park de Hoge Veluwe gemaakt. Prima weersomstandigheden: zon, wind, bewolking, en niet te warm. 
Rita van Ast heeft ons geëscorteerd tot het Lorkenbos en is vervolgens langs de Mosselse zandverstuivingen terug gereden. 
Wij hebben onze tocht voortgezet en waren even over elven in het Park.
Rit gereden via ruiterpaden, maar veelal over andere paden zoals wandelroutes, waarvan sommige voor mij een uitdaging zijn.  Vandaag een stukje Eekhoornpad opgereden, wat ik zeker niet aanraad als je hoogtevrees hebt of niet in balans bent met je paard. Heel steil, zowel erop als ook naar beneden, maar de richel waar we over heen moesten was ontzettend smal. En dat doen met een paard wat momenteel toch zeker zo een 650 tot 700 kg weegt, dat is adrenaline verhogend. Zowel Guus als ik moeten elkaar onvoorwaardelijk kunnen vertrouwen! Alles heel gehouden en weer veilig beneden op de grond en het pad weer richting zuidoost opgegaan. Een pad wat dus géén ruiterpad is en uitkwam op de weidse vlakte Oud Reemst.  Dat resulteerde in uitzicht op een kudde Edelherten die in de verte óók ons al in de gaten hadden. Een schitterend plekje, net voor het Ecoduct Oud Reemst. Tot mijn verrassing zag ik daar een ven, dus erheen gestuurd. Hier heeft Guus wat gedronken en een stukje verderop hebben we een klein uurtje gerust. Zadel eraf en lekker even geborsteld en samen even genoten van krachtvoer en appels.  
Tocht voortgezet richting Kröller Müller, via de vele paden die her en der in het Park liggen. We weten er de weg, dus geen enkel probleem. 
Ook nog een mooi voorbeeldje gezien van het beheer van weidegronden in het Park, zodat er in de herfst voldoende gras is voor de grazers. Daar kunnen de wijze mannen van de OVP een les van leren! 
Een tweede stop ingelast t.h.v. het gebied waar de eikenbomen gekapt zijn. Dit had Guus wel even nodig, zo voor de terugrit naar Ede. Er staat nog weinig mals gras in het Park, dus Guus maar even buiten het Park laten grazen. Gelukkig kwam hij hiervan goed bij, want eenmaal op de Koeweg richting stal had hij genoeg van stappen en draven. De gashendel ging open. Deze meneer is in topconditie!

 


MAART roert zijn staart......koud en warm en toch weer koud!

Op de valreep van maart, 26e,  nog weer een schitterende tocht naar Park de Hoge Veluwe, met Rianne van de Lugt en Aisha.  Om 9.30 uur v.a. Oscarhoeve Ede vertrokken met mist en net niet meer vriezen. Dikke jas aangehouden, maar de gok genomen om gewoon op mijn winterrijbroek te rijden. Nou, halverwege de rit had ik toch best koude handen, dus och maar handschoenen aan. Eenmaal in Otterlo, om 11 uur de entree gepasseerd, op pad. En...., het zonnetje kwam erbij! Mooi stukje route gereden en eerst maat even een pauze ingelast bij het nieuwe tijdelijke Parkrestaurant. En 2 van die paardjes hebben een magische aantrekkingskracht op overige bezoekers. Paardjes emmertjes water gegeven, zelf een cappuccino gedronken en lunchpakket genuttigd. En weer op stap, richting  het Hubertus  jachtslot. Heerlijk in het zonnetje even de paardjes uit de parkvijver laten drinken en vervolgens onze weg richting Hoenderloo gereden. 

Halverwege pad richting centrum Park weer ingeslagen, met onderweg nog weer een heerlijk ontspannen rust voor paardjes. Zadels eraf en lekker in het zonnetje het laatste krachtvoer gegeven en zelf even de benen strekken.
Na zo een half uurtje rust weer opzadelen en de terugreis weer ingezet. De verrassing van deze rit deze keer voor het verlaten van het Park gereden. Wat? Dat blijft voor mijn volgende gasten wederom een verrassing. Rianne van der Lugt en Aisha, dank voor jullie fijne gezelschap.  Ik hoop dat je niet te veel last krijgt van spierpijn, zeker na ons laatste traject door het Park.


 Dat mooie weer is onweerstaanbaar, dus na een ochtendje werk, vanmiddag, 20-3,  richting stal voor een tochtje Wekeromse Belt en Wekeromse zandverstuiving. De wind was pal noord, dus dat was nog wel even slikken en toch nog maar even de handschoenen erbij aan. Eenmaal uit de wind konden die weer uit en het jasje een stukje open. Tussen de bomen lopen geeft een mooi stukje beschutting en werden we dus verrast door 2 grote zwijnen, die gzd niet naar de   doorgaande weg vluchtten. Ik had al beelden op mijn netvlies van een zwijn wat op een auto geknald was. Gelukkig gingen ze de kant van het Wekeromse Zand op. Vandaag maar eens niet onder de omgevallen boom door, maar het eerste, steile pad naar boven genomen. Pad was hard en droog, met aan de zijkanten nog een dikke laag gras. Maar dat dit een hele heftige klim was, bleek wel toen Guus  boven op het eerste plateau, even stil ging staan om op adem te komen. Wat ben ik trots op deze enorme spierbundel!  Maar dan komt er nog een andere steile klim. Ook deze is niet mis! En ook hier ging hij er tegenop. Boven op het hoogste punt Guus laten grazen en zelf genoten van het uitzicht op de parkeerplaats aan de Hoeverweg en ik kon zelfs in de verte de meelfabriek van Ederveen zien staan! Ook was het zicht over de bossen van Otterlo en de Hoge Veluwe kilometers ver helder. Via de ' makkelijke'  route er weer vanaf en langs de bijenkorven van de Valkse bijenhouderij om de ' berg' heen richting ingang Hoeverweg. De paden op, al slingerend om via de zandverstuiving naar het groene ven te rijden om Guus te laten drinken. Even een stukje het water in en Guus heeft weer stralend witte benen. Daar vandaan naar de wild observatiehut gereden. Goed om mij heen gekeken, maar geen moeflon te bekennen. Ook vanuit de observatiehut was er geen beweging te zien. Jammer dat andere bezoekers er zo een rotzooi van maken: overal papieren zakdoekjes en papiertjes van hoestdrop. Neem je eigen troep mee en laat het niet achter, daar waar je prettig vertoefd hebt!Zelfde pad teruggenomen en zowaar: ik zag beweging aan mijn rechterzijde: moeflons tussen de bomen, in het zonnetje. Helaas gingen deze er snel vandoor. Niet door ons, maar er liep een wandelaar op ons af met een brandende sigaret en dat stinkt, dus weg waren ze. Afijn, ik heb ze weer even gezien, dus de tocht richting stal kon weer ingezet worden. En voor de 3e maal in korte tijd zie ik iemand met een hond ons tegemoet lopen. Overal bij de toegangen staan borden dat het verboden is om met honden het Wekeromse Zand op te gaan en toch doet men het. De persoon er wel op attent gemaakt, maar zolang er geen GLK of terreinbeheer is, kan men gewoon zijn gang gaan. Het gebied weer verlaten en de weg het eerste deel gedraafd en het tweede stuk rustig gegaloppeerd. Pas op het laatste stuk op de Hoge Valkseweg, net na de bocht heb ik Guus nog even uitlaten rennen. Daar was hij aan toe. Door de wei terug naar stal gestapt en zo weer droog op stal, met zijn verdiende eten. Morgen een rustdag.......(denk ik)


 

Ook vandaag, 19 maart, weer in het zadel met een koude gure oosten wind. Goed ingepakt en dus een paar uurtjes genieten. Een ritje van zo een kleine 4 uur. Voornamelijk gestapt, dus qua kilometers niet zo heel ver weg. Stukje langs de weg richting Otterlo gereden en overgestoken om het pad op te gaan naar de Mossel. Mooi stukje geslingerd door Roekelse bos, Daar nog wat graatmagere runderen tegengekomen, om vervolgens een mooi stukje stuifzand bij Otterlo mee te pakken. Een pittige spiertraining voor Guus. Mooi om te zien hoe de zandduinen zich verplaatsen tijdens het verstuiven.Een zonnebril kwam ook hierbij goed van pas. Via boerderij Mossel het pad links richting Renkum ingeslagen en onder langs de stuwwal gereden. Het lange ruiterpad gedraafd en even bij de pony's wezen kijken, die op een klein weitje stonden. Twee van deze pony's zagen er belabberd uit. De andere twee hadden nog wat reserves. Verderop op het heideveld zag ik een grijze gestalte staan. Dit bleek een koe met wel heel bijzondere uitstaande horens. Ook zij was er zeer hongerig aan toe. En kennelijk is zij niet met de kudde meegegaan, die bij de vakantiewoning van Natuurmonumenten staan. Maar ook haar ogen stonden nog alert, dus als het weer snel omslaat en er weer het nodige voedzame groen kan gaan groeien, komt het met haar ook vast wel goed. De overloop ven lag weer dichtgevroren, dus uit het zadel en zelf het ijs kapot gemaakt zodat Guus kon drinken. Daar was hij echt aan toe. Nog even bij de Heidebloemplas wezen kijken. Deze lag al niet meer dicht. Wat mij opviel was, het was zo tegen drieën, dat de wind niet meer zo guur was als vanochtend. Zon is dus al behoorlijk sterk. De Kreelse weg is niet meer toegankelijk voor auto's: Paddentrek. Ik heb er geen één gezien. Ondertussen had Guus de eerste, groene grassprieten te pakken en dat smaakte naar meer. Helaas, er staat niet meer. Op de Ginkelse heide stond een peleton soldaten in het veld. Ook Guus had ze in de gaten, maar was niet berekend op het geweersalvo wat na het fluitsignaal van de rode baret klonk. Ik wel, dus was erop ingesteld, dat ie als een pijl uit de boog wegschoot. Heb hem lekker aangemoedigd en een flink stuk de tankbaan op laten rennen. Daar was hij kennelijk aan toe en het was ook wel weer even heerlijk om deze grote, gespierde tank even op snelheid te kunnen laten lopen. Aangekomen op stal, nog even bij  Gaz van Nelleke Oosterhof in de paddock, maar Guus had geen zin in ravotten. Samen hebben ze wel liggen rollen, maar Guus wilde naar binnen, want daar is lekker eten! 

 

Vanmiddag, 18-3,  ondanks de gure wind,  een ritje van 2 uur en 3 kwartier gezworven over Planken Wambuis met stalgenoot Addy Brussen. Het was overal rustig, op een groepje luidruchtige MTB-ers na. Gelukkig gingen die een andere route. Er stond een gure Oosten wind, maar goed ingepakt was het prima te doen. En.... niet teveel open gebied inrijden. Bij het hek van de Mosselweide zag ik tussen de bomen door al een groepje zwijnen lopen. Verderop in het veld liepen er nog meer. En nog wat pony's, die van het door komende zonnetje stonden te genieten. Ons pad werd geblokkeerd door een patrouille wagen van Natuurmonumenten, die de papieren van de huifkar auto van de Beekhoeve uit Otterlo controleerde. Nog even achterin de huifkar met wat bezoekers staan kletsen. Sioux vond het ding maar niets, maar kwam toch na wat twijfel mee kijken. 

De weg naar Nieuw Reemst vervolgd. Met altijd oog voor de omgeving  zie ik 2 zwijnen in een ketel liggen, die ervoor kozen om op de loop te gaan. Een stukje verder zag ik ze weer samen in het zonnetje staan.Bij de vakantiewoning van Natuurmonumenten stond een deel van de Spaanse runderen. Ik denk dat ze daar bij gevoerd worden. Onze tocht voortgezet en de stuwwal opgereden. Paadjes waren goed begaanbaar. En geen MTB-ers, waarvoor we aan de kant moesten. Voordeel van de gure wind. Het ruiterpad richting Heidebloem geheel uitgedraafd, om via het heideveld, waar 2 pony's uit het bos kwamen, in het nog open liggende water even Sioux en Guus laten drinken.

 Rit ingezet richting stal. Net voorbij de Groot Ginkelseweg zagen we 5 reeën de wei inlopen. Helaas was dat van korte duur: ze schrokken van fietsers, dus ze waren snel verdwenen. Op naar stal, via het klaphek binnendoor naar de Edese heide, waar we de heren lekker even hebben laten galopperen, zonder dat het een race werd. Laatste kilometers uit laten stappen, zodat beiden droog onder hun 'jasje' en met hun verdiende krachtvoer weer lekker uit kunnen rusten.


Na een ochtendje hard werken in huis, een heerlijk tochtje Wekeroms Zand gereden. Guus had nog wel wat moeite na de Parkrit, maar na een half uurtje stappen warende de spieren goed los en hebben we het  nodige klimwerk er weer tegenaan gezet. Bodemgesteldheid van de Wekeromse Berg was prima en eenmaal boven was het uitzicht weer spectaculair. De afdaling via de minder steile weg en onze rit voortgezet naar het Wekeromse Zand. En daar was het wederom genieten. Guus getrakteerd op een heerlijk bad, tot zover ik zelf niet nat werd (benen in de nek dus). Met resultaat dat Guus weer stralend witte benen heeft en geheel klitvrije, weer bijna witte staart. Op de terugweg naar stal Guus de ruimte gegeven om eens even lekker de hals, rug en benen te strekken. Dat was echt weer even genieten van de kracht- en snelheid explosie die mijn bonte reus, na deze best zware klimtraining er weer uitperste. Hij begint weer fit te worden en ik ook!


☺️

 

Dagtocht naar Park de Hoge Veluwe.

Een mooiere dag konden we niet treffen! De rit erheen al met een waterig zonnetje gestart, om in het Park zonovergoten te rijden. Zonnebril was echt wel nodig!  Mooie routes gepakt en direct op ons pad al het eerste wild!  Verrast door een hinde, die elegant weg zweefde en verderop langs het pad (oude Otterlose bos) liep een klein groepje zwijnen.  Een stuk verderop, t.h.v. het Jeneverbessen bos werden we verrast door een Turbo ree. Die ging zo ontzettend hard door de bocht, dat Valentino Rossi hier nog wat van kan leren. 

Na een klein uurtje stappen zag ik op de heidevlakte beweging; een kudde Edelherten, ik denk allemaal hindes, want ik zag geen geweien. Met direct in hun kielzog een aantal Moeflons, waarbij ik volgens mij ook nog een lam mee zag rennen. Dit soort dingen verrassen je en hiervoor moet je echt een camera met een enorme sterke telelens hebben. Maar voor mij is het voldoende: ik heb ze met het 'blote' oog kunnen volgen. Inmiddels kon ook mijn jas uit: het was op de Pollen aan heerlijk warm in het zonnetje. Ook Guus liep te zweten. Maar voor hem is dit best nog een behoorlijk kluif!  Tegen 13.00 uur bij het Parkrestaurant een klein uurtje rust. Door de sloop is het water nog steeds afgesloten, dus heb ik Guus even vastgezet en snel een emmer water voor hem gaan halen. En voor degenen die dit verslag lezen en voornemens zijn om een tocht te gaan maken: binnenkort moet je het ophalen in de tijdelijke bouw op het plein voor het voormalige restaurant. 

De eerste dagtocht heen en weer om naar en in Park de Hoge Veluwe staat op de kaart. Een rit van 37,5 km en zo een 6,15 uur in het zadel. Hier is een klein uurtje pauze buiten gehouden! En wat een mazzel hebben we weer gehad:geen spat regen gehad. Guus op stal lekker even een warme douche gegeven, daarna nog even lekker rollen in de paddock. Deze keer kwam ie rustig terug, om in zijn stal te gaan genieten van zijn welverdiende beloning. Wat ben ik trots op deze kanjer!

Vanmiddag, 10 maart,  een stuwwal training voor de boeg. Qua weer zat mee, helaas een waterig en broeierig zonnetje. 't Was overal druk, dus zoveel mogelijk iedereen vermeden. Vandaag niet zo in de stemming voor een gesprek. Soms kan je dat hebben. Guus werkte ook niet echt mee. Allemachtig, zelfs ik had het zweet op mijn rug en op den kop. Denk dat de overgang van heel koud, naar ineens behoorlijk warm, óók hem 🤔parten speelt. Er staat toch nog een behoorlijk beetje vacht op zijn buik en derrière. Maar niet aan geërgerd: dan komt ie keihard terug. Voor ons zat een groepje ruiters met Willem van de Mill Ranch. Die reden hetzelfde traject als wij, dus hebben wij een stukje afgesneden. Via smalle, hoge toegangshekken (niet uit het zadel, hoor. Guus zigzagt er gewoon tussendoor!) zijn we op de uitloopven van de Heidebloemplas aangekomen. Er stond nog wat water in, dus voor Guus de gelegenheid om even te drinken en lekker even afkoelen. Inmiddels kwam de groep van de Mill er ook aan, dus hebben wij al zwaaiend het ruiterpad gekozen en richting de stuwwal gestuurd.  Stuwwal was goed begaanbaar en slechts één MTB-er kruiste ons pad. Maar het was dat ook al tegen het eind van de middag, dus heerlijk rustig. Nog even gestopt bij het panoramapunt, om hier even mijn zadel met bontje goed te leggen. Kennelijk was ik onderweg vergeten aan te singelen, dus was door het klim en daalwerk, het bontje onder mijn zadelkussens geschoven. Guus een appel gegeven en daarna weer in het zadel om de terugrit via de Mossel weer te hervatten. Op de Mosselweide liepen in tussen de 25 en 30 zwijnen. Het is nog steeds moeilijk om voedsel te vergaren, want er groeit ook nog helemaal niets! Het enige wat groen kleurt, zijn de mossen en de bosbessenstruiken. Ook zag ik dat er een grote kudde Spaanse Runderen binnen de hekken stond, naast de woning van Natuurmonumenten. Vandaag heb ik de bullen niet gezien, maar het gebied is natuurlijk ook ruim. 

Bij het hek aan de Planken Wambuisweg aan de Mosselweide, stond een grote groep ruiters van de Mill Ranch. Er werden foto's gemaakt. Ik ben dan ook vlot doorgereden, nadat Chantal Raams het hek open hield. Er werd nog even aan mij gevraagd waar ik heen ging, omdat zij een rengalop in wilden zetten op het lange stuk tankbaan. Zelfde weg, maar ik heb gelijk gas gegeven om hen niet in de weg te lopen en ben tussendoor het veld ingegaan. En zo hebben we weer een paar uurtjes aangenaam vertoefd. 


Vanmiddag, 7 maart,  een mooi tochtje. Guus was niet in zijn doen, na een week rust. Duidelijk te merken dat ie het op snelle trajecten moeilijk had. Verbazingwekkend wat een week rust doet, maar dat geldt voor mij natuurlijk ook😊. Buikgriep, zwaar verkouden, dat doet ook wat met mijn conditie.Afijn, aan het weer lag het zeker niet. Ook in ons gebied hebben de dieren honger. Dat is wel duidelijk: direct door het toegangshek aan de weg, zag ik voor het eerst sinds lange tijd weer zwijnen. Ze waren ook niet schuw en zo stonden we elkaar even te bewonderen😁. Verderop, parallel aan de Koeweg werden we weer verrast door zwijnen. Ook zij waren tussen de omgevallen bomen aan het wroeten. 

Ondertussen hoorde ik de buizerd ook roepen en ben het pad opgegaan waar deze mogelijk zijn horst heeft. Nog te vroeg kennelijk, om door hem op de korrel genomen te worden. Koeweg overgestoken en zag tot mijn genoegen dat al het blokkerende, omgewaaide hout inmiddels weg gezaagd is. Chapeau voor de zaagploegen! 
Op de zandpaden Guus met intervallen aan het werk gezet. Voor het eerst sinds tijden, staat er zweet op zijn hal en schouders. Het is ook best warm, zelfs met een waterig zonnetje. Direct achter boerderij Mossel hoorde ik geknor: half volwassen zwijnen. Ook hier waren ze niet schuw en konden we ze van wel heel dichtbij benaderen.
Op de Mosselweide liepen er verspreid over verschillende groepjes wel
 zo een stuk of 30 zwijnen. Nog even staan praten met een heer van Natuurmonumenten over de gang van zaken. Er is op dit moment minimaal voedsel te vinden en dat eist ongetwijfeld ook onder deze populaties zijn tol. 
Het komt vast en zeker goed. Moedertje Natuur regelt haar zaken zelf toch wel. Ik ben benieuwd wanneer ik de eerste "pyjamaatjes" weer voor mijn lens krijg!

Back on Track!

Nog een beetje bibberig op mijn benen en een zeurende pijn in mijn rug, die je soms bij griep kunt hebben, kon ik het vanmorgen toch niet meer weerstaan. Denk nu niet dat Guus geen daglicht heeft gezien. Hoe beroerd ook, elke middag toch voor hem even een rondje paddock, rollen, zand schransen en een emmer luzerne met brok en bietenpellets ( D hooghe Red Fibre, aangevuld met Algae Vitalis, naast zijn gewone ruwvoer. Guus uit de box en lekker even gepoetst. Stal op orde gebracht, wat extra hooi erin en klaar. Inmiddels stond het zweet op mijn lijf. Uit dus die dikke winterjas en warme sjaal ook even opzij.  Opgezadeld en klaar om te gaan. Vandaag toch maar even de Myler western shank in het mondje. Ligt gewoon los op de tong, dus hij kan em zelf pakken voor de nodige speekselproductie. Verder loopt hij geheel los en zoekt zelf het bit op. Maar na zo een weekje rust is het toch wel weer raar als je bazin  óók nog eens in het zadel stapt. Ruggetje omhoog, dus. Maar dat was gauw weer ontspannen, dus lekker stappend op pad. Even een stukje met Chica en bij-rijdster op gestapt, die vervolgens weer via het veld terug naar stal ging. Vandaag maar eens richting Wekeromse berg en Wekeromse Zand. Lekker slingerend over een landgoed, waar tijdens de laatste storm een stuk of 10 oude, majestueuze dennen geveld waren. Inmiddels heeft de landeigenaar de bomen gezaagd en dan besef je pas hoe hoog deze dennen waren. Zonde.  Maar het geeft ook weer een hoop licht op deze plaatsen. En ondertussen was het genieten van het heerlijke voorjaarsweer! Wie had dat gedacht?

Tegenwoordig is Guus ''lastig" wat het ontlasten aangaat. Hij gaat van het pad af om net zolang te zoeken, tot hij zijn plekje heeft om een hoop of een plas te dumpen. Keurig getraind dus. En zo staan we voor het klaphekje van de Wekeromse Belt. Even gymnastiek voor mij: vanuit het zadel het hekje openen en Guus wandelt er zo doorheen. En het eerste obstakel komt in zicht. Ook hier stormschade, die nog niet opgeruimd is. Maar ach, wandelaars en MTB-ers kunnen er makkelijk onderdoor. Ik moet er dus voor uit het zadel en via de greppel met Guus er onderdoor laveren. Een kunst om je zadel zonder scheuren en krassen te houden. Ook dat is weer gelukt, maar nu weer het zadel in. Ook dat lukte, nog een beetje stijf, maar toch.  

Vandaag nog niet de steile klim, maar de geleidelijke en makkelijk klim omhoog. Maar na een weekje rust, merk ik aan Guus dat em dat toch moeite kost. Zal ie morgen spierpijn hebben! Maar dat lopen we er wel weer uit. Het was, ondanks de grauwe en natte top, weer een schitterend uitzicht over de boomtoppen van Veluwe en Wekeromse Zand. Zicht was goed helder, dus ver weg kijken was geen probleem. Weer via de veilige route naar beneden om even bij de bijenkasten te kijken. In de warmte van het zonnetje, was het om elke kast een drukte van belang. Guus werd ook nog even begroet, maar dat vond ie minder leuk. (hij is niet gestoken, hoor). Op naar de ingang om het gebied van het Wekeromse Zand op te gaan. Guus laten kiezen en hij koos de minst makkelijke route: stuwwal. Geweldig zoals hij over deze vaak smalle richel zijn balans houdt. Verderop het ruiterpad weer op om een pittige zandheuvel tegemoet te rijden en te beklimmen, met een mooi uitzicht over de lange zandverstuiving. Via de ruiterpaden weer richting ingang en vervolgens de Immenweg overgestoken, om richting Otterlo het pad weer op te gaan richting de Oscarhoeve. Nou duurt dat nog wel even voor je daar weer bent. Eens kijken of vriend Buizerd al weer in 'oorlog' stemming is. Ik hoorde hem wel, maar deze keer nog geen duikvluchten van hem. Komt nog wel. U bent gewaarschuwd dus! Via Roekelse bos richting stal nog een stukje Koeweg meegepakt. Onderweg nog even met een enthousiaste fietster staan praten.  De Koeweg was hele stukken kapot gereden door de vrachtwagen met oplegger, die het hout van de houtkap op kwam halen. Fijn en bedankt. Als het nu weer gaat vriezen kunnen we hier ook weer niet fatsoenlijk lopen. Ik ga er maar vanuit dat dit weer netjes glad getrokken wordt.  En zo zijn we samen toch weer een uur of vier onderweg geweest, onder weersomstandigheden die voorjaarsachtig aandeden. Laat maar komen, dat lange groene voorjaar!  

 

 

Februari = zon = bijna elke middag wel een rit!

De laatste week van februari hebben we afgesloten met een volgens de meteorologen zgn.  Polar Vortex. Nou, dat was weer eens ouderwets pittig koud. En natuurlijk stak de Elfstedenkoorts weer op. Helaas voor mij werd ik uitgerekend in deze voorjaarsvakantieweek ziek. Een pittig griepje had mij te pakken en dat was zodanig dat ik te beroerd was om op pad te gaan. Vandaar de afgelopen week geen rit verslagen. Nog een beetje slap op de benen en wat resten van een grieperig gevoel houden mij vandaag, 5 maart, niet meer tegen. We gaan straks gewoon op pad. 

Zondagmiddag 25-2, een strakblauwe lucht en een knisperende vrieskou, zelfs dat weerhoudt ons er niet van om op stap te gaan. Deze middag met stalgenoot Addy Brussen het veld in. Bepakt met appels, kruidkoek, rozijnenbollen met kaas, water en Icetea😊 en natuurlijk diverse laagjes kleding aan. Paardjes vooraf voorzien van het nodige calorierijke voedsel, nog even drinken en vooruit. De lange zandpaden op de heide waren heel goed begaanbaar, draven en zelfs een mooie lange run in een verzamelde galop was heel goed te doen. Addy tempo aan laten geven: Sioux wordt anders een beetje te enthousiast. Guus accepteert dat, maar natuurlijk houd ik behoorlijk afstand, zodat hij ook af en toe even zijn tempo kan verhogen. Vandaag toch maar rustig aan, want er liepen heel veel wandelaars, met kleine kindertjes en honden langs ons traject. Voor hen was het genieten om die mooie bontjes voorbij te zien komen. (voor ons natuurlijk ook😉). Halverwege een stukje vrij voor Guus, hoorde ik wat in het zand ploffen: mijn waterfles. Op de rem en even terug. Daar werd mijn fles door een galante wandelaar van het pad opgepakt en aan mij overhandigd. Dat was erg fijn: met dat dikke pak aan kleren weer op mijn hoge makker klimmen, dat had een hele toer geworden. 

Verderop door het hek richting de Noord Ginkel en langs de camping gereden. Pad op richting de Heidebloem. Ook hier waren de paden nog goed te belopen, maar wel oppassen voor de ijzige stukjes. 
Een mooi plaatje was de overloop ven, die inmiddels hard bevroren is. En zoals ik in mijn vorige verslag al meldde: er kan geschaatst worden! Wel oppassen, want het onderliggende water trekt zich inmiddels terug. 
Onze route voortgezet richting Oud Reemst. 
👍Een compliment voor de houtzagers, die ervoor gezorgd hebben dat (bijna) alle ruiter- en wandelpaden weer vrij zijn van alle gevelde bomen van de laatste storm. 
Op een van de zandpaden richting de Mosselweide weer even het tempo verhoogd. Zand was mooi los en het zonnetje voor, dus even gebruik van maken. Voor ons op de weide zagen we een paar "wilde" pony's lopen, met daartussen de runderen en verspreid lopende zwijnen. Vandaag lieten de reeën zich niet zien. Het was gewoon te druk in het gebied met wandelaars en fietsers. Ondertussen begon het toch wel aanzienlijk frisser te worden, dus paardjes stevig doorstappend richting stal sturen. Zo tegen 17.00 weer veilig en zonder blessures op stal. Paardjes weer verzorgd en van weer een prachtige rit genoten, dus ontspannen en voldaan naar huis.   Addy en Sioux, weer bedankt voor jullie gezelschap.


Vanmiddag 21 februari al weer, zo omstreeks 13,15 uur van de Oscarhoeve vertrokken. Goed ingepakt tegen de kou, maar dat viel aan het begin van de middag reuze mee! De richting die wij ingingen, was tegen de zon in, dus kon de dons jas gerust een stuk open. En ja, het had behoorlijk gevroren vannacht, maar doordat we laat vertrokken waren er vele zandpaden, die in de zon lagen, goed begaanbaar. Weliswaar veel stappen en daar waar het kon, ter afwisseling en om rug blessures te voorkomen, even een stukje "verzameld" draven. Mijn "stuiteraar" had het er vanmiddag best wel moeilijk mee😊.Via de Driesprong, over diverse kronkelpaadjes langs de tankbaan richting Schaapskooi en daar de provinciale weg overgestoken. Ondertussen kreeg ik te maken met een dralende Guus: Baas, wat maak je me nu? Dit is niet een van de vertrouwde routes, die we nu gaan!😊Nee, maatje, we gaan eens even van de vertrouwde paden af en eens kijken hoe ver jij mij gaat brengen. Door de Sysselt heen slingerend, even van het pad af en genieten van het moois wat er achter lag. (Sorry, sommige mooie plaatjes houd ik voor mijzelf😉)Weer terug op de doorgaande route, de fietstunnel onder de A12 door. Ook dit ging ietwat dralend, maar vervolgens met ferme gang er door heen. 't Is ook best verwarrend: vanuit het felle licht, even aan het begin van de tunnel wat duister, om vervolgens weer een volle bak licht in je ogen te krijgen. Keuze aan mij: koffie/ pannenkoek bij de Panoramahoeve of links af langs de A12 het pad volgen. Het laatste dus, zeker gezien de tijd die we nog onderweg zijn. Aan het eind van dit pad weer links en onder het volgende tunneltje door, om het ruiterpad rechts in het gebied van de Zuid Ginkel te kiezen.  Ondertussen had ik al een "whapje" van mijn lief ontvangen, die mij op de hoogte bracht van een waargenomen wolf. Bedenkende dat zo een dier de nodige kilometers per dag aflegt en op de hoogte van Wageningen gezien was, maar even in de open ruimte blijven. Je weet maar nooit😉.De Zuid Ginkel route richting Planken Wambuis gereden en bij de Hof van Ede de Planken Wambuis route opgegaan. Guus blij: vertrouwd gebied. En die had er ondertussen flink de stap pas ingezet. Een gemiddelde stapgang van 6,5 km/u is voor hem behoorlijk, zeker op deze vrij harde ondergrond. Maar hij staat echt stevig op zijn hoeven en dat is toch wel een heel vertrouwd gevoel. Nog even gaan kijken bij de overloopakker van de Heidebloemplas. Bijzonder was dat het water onder de doorgang van het pad nog een heel stuk open lag.  Maar op de akker zelf was de beek en de 'spetter' plas geheel bevroren. Nog een paar nachten en ook hier kan geschaatst worden. Tijd om terug naar stal te rijden. Inmiddels was de temperatuur ook al weer aan het dalen en werden de gangbare paden ook al weer hard. Dus na zo een bijna 4 uur in het zadel en een paardje dat ook aan zijn krachtvoer en drinken toe was, de snelste weg terug gekozen. Wederom genoten van een zonnige en grandioze tocht van 23 km en Guus weer zonder blessures op stal.


Wat gaan de dagen toch snel!

Zeker als je zoveel tijd in het zadel door kunt brengen als ik! Natuurlijk wordt er ook nog gewerkt; dat moet wel, want anders zou ik Guus niet kunnen onderhouden. Tenslotte staat hij in pension, waar gevoerd en 5 dagen van de week uitgemest wordt. In de paddock kan hij niet, want dan staat hij zich vol met zand te laden en op de wei is hij het na een uur grazen zat. En dan gaat ie lopen donderjagen. Ook geen optie dus.,  Maar deze meneer komt vele uren buiten zijn stal, geen medelijden nodig. En aangezien de dagen weer lengen, gaat dat weer helemaal goed komen voor wat zijn beweging en frisse lucht aangaat (ook voor mij natuurlijk). 

Zo ook afgelopen zondag 28 januari. We zijn op toer geweest met Marjon Weijers en haar 19-jarige merrie Selena. Wat een fit en vriendelijk paardje. (Marjon ook, hoor!) We hebben deze middag een rit van ruim 28 km door Roekelse bossen en de Planken Wambuis doorgebracht, waar we verrast werden door een 3-tal wilde zwijnen. Na het omzeilen van de vele omgevallen en afgebroken bomen en takken van de laatste, heftige januaristorm hebben we bij het Natuurcentrum Veluwe even een korte thee-pauze ingelast om vervolgens de route te vervolgen over de tankpaden van de Ginkelse Heide. Via verschillende slingerpaden (geen ruiterpaden) hebben we op de tankbanen (óók ruiterpaden) van de Edese heide (defensieterrein) de paardjes de vrije teugel gegeven. Wel moesten we hier en daar van het gas af, omdat er wandelaars op de ruiterpaden liepen, om daarna gewoon het vlotte tempo weer op te pakken. Zo een 20 minuten stapvoets rijdend naar ons vertrekpunt, waren Guus en Selena weer lekker droog. Selena vlot de Anemone vrachtwagen op en Guus en ik nog een klein kwartiertje stappend naar stal. 

 

Inmiddels zitten we alweer over de helft van januari 2018!

Vreemd weer de afgelopen weken, veel water en dus ook overlast, maar voor ons en onze gasten vooral veel plezier! Op bepaalde plaatsen in onze regio vloeit het overtollige water uit de vijvers op de uitvloei akkers en dat is natuurlijk spectaculair om met een waterpaard als Guus doorheen te denderen. Afijn, de nodige beelden en filmpjes zijn op mijn FB pagina Coach & Gids te paard op de Veluwe te bekijken. En ik zoals ik vaak zeg: Wil je dit ook eens meebeleven met je eigen paard, boek dan gewoon een "Laat je verrassen rit"  Deze rit neemt zo een kleine 3 uur in beslag. Er wordt tijdens de rit door het gebied rustig gereden om eventueel wild niet op te jagen. 

Maar lijkt je dit niets of gewoon veel te koud, dan is er natuurlijk ook nog de mogelijkheid om tijdens één van onze korte vakantie midweken te komen genieten van de omgeving of kom een weekend logeren in de Bed & Breakfast Chambre d'hote in Otterlo. Er is zoveel om te zien en om van te genieten en dat gaat natuurlijk het meest ontspannen en zonder tijdverlies of te verdwalen als je mij inhuurt als gids. 

De laatste weken van het jaar 2017 gaan alweer in!  

En we hebben een pak sneeuw gehad, de afgelopen dagen!  En reken maar dat we hiervan hebben genoten!

Fantastisch om te rijden op de ondergesneeuwde paden (we weten waar ze liggen) en nog helemaal geen sporen van mensen of paarden te zien. Alleen de sporen van het in dit gebied levende wild is mooi te volgen. En alle geluiden zijn gedempt, dus bijna stilte..... 

Geniet mee van een kleine foto impressie!


 

Mijn hemel! Wat is dit jaar snel gegaan en wat heb ik tot nu toe van genoten! 

Begin van dit jaar zijn we in januari en februari nog verrast met sneeuw, wat voor ons een unieke kans was, om van onze schitterende omgeving te genieten. Een sprookjeswereld in het wit. Ik ben benieuwd of we het jaar gaan afsluiten met weer zo een mooi plaatje. 

Ondertussen hebben we tot nu toe inmiddels samen, maar ook de ritten met gasten erbij opgeteld, bijna 4500 kilometer (geregistreerd via GPS) op dit mooie stukje van de Veluwe gereden. Als je ons op Facebook volgt, heb je er vast wel wat van meegekregen. 

Ontzettend gaaf ook, dat er inmiddels verschillende gasten met ons samen op pad geweest zijn. Gasten die een weekendje verbleven op de B & B in Otterlo, van waaruit wij natuurlijk onze rit in Park de Hoge Veluwe gereden hebben. En dan onze gasten, die ook onze avondritten meegereden hebben in het gebied van de Planken Wambuis. Regelmatig kwam het voor, dat wij samen ook van heel dichtbij het wild als reeën en wilde zwijnen zagen. Maar vooral mooi om mee te maken waren de mooie zonsondergangen, op diverse momenten de lichtval tussen de bomen door. 

Wat ik fijn vind, is dat de gasten die met ons mee geweest zijn, hebben genoten van de mooie paden en plekjes, waar zij zelf niet gereden zouden hebben. Dat is het voordeel van een gids, die het gebied door en door kent.  Dus laat je gewoon eens verrassen en kom genieten van één van onze georganiseerde ritten of verzorgde weekenden en zelfs lente en herfst midweken!  

Voor nu ga ik ervan uit dat we de aankomende dagen van deze laatste maand van 2017 nog veel middagen en in het weekend op pad gaan, met of zonder gasten. Houdt onze Facebook evenementen maar in de gaten, tenminste als je het aandurft om met ons op stap te gaan! 

 We hebben de helft van November op de kalender en het einde van het jaar komt alweer in zicht! 

Zo hebben we de afgelopen weken nog vele ritten solo gereden, maar zijn we ook nog met gastruiters op pad geweest. O.a. Willemijn van Donkelaar en haar vriendin Karlijn de Klerk zijn afgelopen vrijdagmiddag 17 november, samen met mijn stalgenoot Rita van Ast, mee geweest om te genieten van onze "laat je verrassen" rit. In eerste instantie zouden we een uurtje of 2 op pad gaan, maar door het mooie weer (!) en de nog steeds prachtige kleuren in de bossen van Ede en op de Planken Wambuis, waren we algauw ver weg en dus ook véél langer op pad. 

Bij Natuurcentrum Veluwe hebben we gezamenlijk een lekkere kop warme choco gedronken, om daarna onze tocht voort te zetten. Wederom een mooie rit, met mooie plaatjes van paardjes en dames. 


Zo ook zondagochtend 19 november het er in de ochtend op gegokt en met stalgenoot Addy Brussen op stap. Genoten van een ritje van zo'n 3,5 uur. Ik hoop dan ook dat deze laatste weken van dit jaar(!) nog wat mooi weer en mooie verrassingen in petto heeft (sneeuw zou leuk zijn). 

Wat gaan de dagen toch snel voorbij, zeker nu we inmiddels weer de normale tijd op de klok hebben! Een voordeel voor mij, zeker omdat ik altijd vroeg wakker ben, zo tegen 5.30 uur. Nu, met dat uurtje terug, is het weer vroeger licht en voor mij een reden om vroeg in het zadel te stappen. Zeker wanneer er mooi weer beloofd is. Maar zoals onze volgers weten, gaan wij een buitje of bui regen ook niet uit de weg. 


Na een paar dagen rust (andere zaken die voorrang hebben) vanmorgen, 7 november, samen op pad. De eerste nachtvorst is een feit, hier in het gebied van de Planken Wambuis. Wat een fantastisch mooie uitzichten over heide en grasvelden. Sprookjesachtig zonlicht tussen de bomen, gefilterd door het blad, wat er nog niet af is en door de vorst dieper rood door kleurt. En de geuren, aards en kruidig, met soms een zweem van iets doods. En dan verrast worden door wild wat rustig blijft doen wat het al deed: grazen of woelen. Wilde zwijnen en reeën. De Edelherten laten zich niet zien. Kennelijk zijn die alweer naar Park de Hoge Veluwe overgestoken. Een reden om één dezer dagen maar weer eens een ritje naar en in het Nationaal Park te gaan maken. Vooral nu is het er schitterend, zeker nu de inlandse eiken en beuken hun blad nog niet kwijt zijn. Blad wat door de koude nachten nog dieper rood van kleur wordt. Let op de Evenementen agenda van ons op FB (Coach & Gids te paard) of onze Activiteiten, hier op de site.  

Donderdag middag 2 november werden we weer getrakteerd op helikopter training. In dit geval was het een Chinook, een best zware jongen. Woensdagmiddag 1 november waren we voor de zadelcheck nog even 1,5 uur het veld ingegaan, onder het geluid en de landingsoefeningen van een Apache. Guus is er aan gewend, want die gasten vliegen nog al eens over onze pensionstal de Oscarhoeve. Maar zo in het veld is het toch andere koek. Maar in die 3 jaar dat ik hem nu berijd, hebben we samen al het nodige al getrotseerd en trots ben ik mijn kanjer. 

Natuurlijk is hij best onder de indruk van alles wat we samen tegemoet gaan, maar hij vertrouwt er kennelijk op dat ik hem niet in gevaar breng en zodoende vertrouw ik hem bij dit soort dingen ook. We zijn dan ook een hecht team.  

En dan is het alweer oktober, wat gaat het jaar snel! 

Tochtje Park werd Planken Wambuis

Zondag 22 oktober had ik een rit naar Park de Hoge Veluwe gepland met Anda Kalkhoven. Dat viel door het slechte weer letterlijk en figuurlijk in het water. Toen Anda met Violet aankwam begon het stevig te regenen. Gelukkig stonden Guus en ik onder een goed bebladerde Eikenboom en Violet nog in de trailer. Wat doen we? Kaart voor Park de Hoge Veluwe is onbeperkt geldig. Die schuiven we door naar een volgende keer, aangezien we de paarden in het Park niet onderdak kunnen zetten tijdens de rustpauze.

 Omstreeks 10 uur in de druilerige regen vertrokken voor een schitterende rit door de Roekelse bossen richting Otterlo. Wat een rust: geen luidruchtige wandelaars of fietsers of MTB-ers hier. We waren alle vier ondanks de miezer (regenkleding aan) heerlijk relaxt aan het stappen, toen ik plots een ree in het vizier kreeg. Helaas ging deze er als een haas vandoor. Tocht voortgezet richting Theeschenkerij/boerderij Mossel waar ik, voor we daar arriveerde,n in het heideveld op één van de stuwwallen  een beweging waarnam. Twee hindes liepen hier te eten, maar ze werden verstoord door een aantal luidruchtige MTB-ers op ons pad. Boven op de stuwwal was goed te zien dat het edelhert vrouwen waren. Veel groter dan reeën en een elegante manier van lopen. Onze dag kon al niet meer stuk. 

Bij de Mossel even van warme chocolademelk met appelgebak genoten en de paardjes op stal met een plak heerlijk Mosselhooi. Daarna de tocht weer voortgezet om zo uiteindelijk een groot deel van de rit in het zonnetje te rijden. Aan het eind van de rit kregen we toch nog een buitje over ons heen, maar we hadden inmiddels ruim 25 km over het grote gebied van de Planken Wambuis en haar wijde omgeving gezworven. Tussendoor, daar waar de zandpaden en tankbanen het toelieten (bodemgesteldheid) Violet en Guus de vrije teugel gegeven. Kortom, een druilerige start, een zonnig middenstuk met afsluiting een miezerige regenbui heeft ons doen genieten van veel moois in het herfstbos.   

PA220121
PA220121
PA220126
PA220126
PA220132
PA220132

 

Herfstvakantie 18 t/m 19 oktober

Tijdens de herfstvakantie van 18 tot 21 oktober logeren er bij ons op de Oscarhoeve 2 haflingers van mijn gasten Nicoline en Rhodée van den Heuvel. Hun paardjes staan normaal in de regio van Leiden en zij wilden graag eens hier op de Veluwe rijden.  Bij uitstek een gelegenheid om de paardjes bij ons op de pensionstal te laten logeren. 

Op de planning staan een 4-tal ritten, in opbouwende fase, aangezien de paardjes nog niet aan dit gebied gewend zijn.  Woensdag- en donderdagmiddag heerlijk weer om op stap te gaan. Beide paardjes waren natuurlijk best wel een beetje opgewonden, net als hun berijdsters. Maar naar gelang de ritten vorderden, werden beide combinaties relaxt. Leuk om te zien wat voor een effect mijn grote, vriendelijke Guus op hen had. Vrijdag was een slecht dag qua weer, dus de rit van deze dag hebben we zaterdagmiddag gelijk meegenomen. Een prachtige rit door de Roekelse bossen, heide, een stop bij boerderij Mossel. Daar vandaan verder gereden om het Mosselse zand op te rijden en de Haflingers voorop te zetten en de dames de vrijheid te geven voor een galop in hun eigen tempo. Boven op een heuveltop even van het uitzicht genoten en ook nog mijn rij-maatje Willemijn met Bubbels begroet. Met zijn viertjes, met de Haflingers voorop en tempo bepalend, weer over het lange zandpad terug gegaloppeerd. Tussendoor brak de rope van Willemijn, maar alles bleef onder controle. Willemijn zonderde zich met Bubbels af, zodat mijn gasten en ik rustig verder konden rijden.  En zo hebben we 3 fantastische ritten, met heerlijke weersomstandigheden gereden. Wederom fijne gasten met eigen paardjes, die ik zichtbaar zag genieten van onze mooie omgeving.  

PA180084 (2)
PA180084 (2)
PA180090
PA180090
PA180079
PA180079

 

16 oktober 2017

 Bij uitstek een fantastische dag om weer eens een solo-rit naar Park de Hoge Veluwe te maken. En wat een geweldig weer: zonovergoten, wel een beetje aan de warme kant, maar mij hoor je niet klagen!  Zo tegen 8.45 uur van stal vertrokken en welgeteld visa versa 37 km op de teller. 

Bij aankomst in het Park direct de pittige route gekozen. Het was alweer een paar dagen droog en het meeste blad is van de bomen, dus het zicht over de hoge en vooral smalle paadjes is weer goed te noemen. Her en der kwamen we de nodige obstakels tegen, veroorzaakt door de laatste 2 stormen. Een ommetje omheen gemaakt en via het pad weer verder. Mijn hemeltje, wat is het hier toch mooi. Telkens als we hier doorheen rijden, ben ik weer onder de indruk. Je waant je echt ergens op de Vianden in Luxemburg of in de Ardennen! Laten we wel wezen, dit is niet een route voor onervaren ruiters met paard. Hier moet echt hard gewerkt worden door de paardjes. Dit vereist spiermassa van je paard en niet te vergeten: samen goed in balans zijn. Het is op sommige delen echt balanceren geblazen en vertrouwen hebben in je paard en jezelf! Maar wij zijn er weer zonder kleerscheuren afgekomen, hoewel de steile afdaling voor Guus even beangstigend werd omdat zijn achterhoeve te ondiep c.q. te glad waren. Dat probleem hebben we door Mirre Brouwer 's avonds gelijk uit de wereld geholpen. 

Verder hebben we de rit voortgezet naar het Jachthuis en langs het Kröller Müllermuseum gereden om daar één van de paden te kiezen, waar we een klim moeten maken om van een mooi uitzicht te genieten. Vervolgens de afdaling via een andere route weer ingezet en via de mooie paden parallel aan de Houtkampweg weer naar entree Otterlo te rijden, om van daaruit  Guus weer zijn paden naar stal te laten kiezen. Dat betekent dat we iets langer onderweg zijn, hij gaat de toeristische routes op! 

 


De eerste rit, 1 oktober zit er weer op. Samen met Corinne en Mariska, (hadden het laatste weekend van september geboekt in Otterlo) nog een uurtje of 3 gereden. Zo om een uur of 10 richting Roekel gereden, alwaar we door het zonnetje getrakteerd werden op sprookjesachtige beelden. Werkelijk magnifiek! Je zou denken dat het voor mij al de gewoonste zaak van de wereld is, maar geloof me maar, telkens wanneer ik hierop getrakteerd wordt, raakt het mij weer. Dit zijn beelden die je bijna niet op de gevoelige plaat kunt vastleggen. Ik probeer het wel, maar als je zelf maar de gelegenheid hebt en met je eigen paard vervoer kunt regelen, ga dan eens samen met ons tijdens een hemelse rit mee!. Houdt gewoon de activiteitenkalender in de gaten of de evenementenkalender op onze FB pagina Coach & gids te paard op de Veluwe. Ook vind je hier de foto's en korte verslagen van de ritten.  

 

September op de kalender!

En wat hebben wij óók weer genoten van alle gereden tochten met onze gastruiters!  Of het nu om de middag- en avondritten, dagtochten en zelfs ook de 3-daagse tochten ging. En een klein beetje regen heeft ons niet de pret ontnomen, want uiteindelijk werd het vaak toch weer schitterend weer! Uitzondering was hierop afgelopen zaterdag 30 september. De rit naar park de Hoge Veluwe hebben we zo tegen de lunchtijd toch afgebroken. Om nu de paardjes in de regen te laten staan(zelf ook natuurlijk) dat vonden we geen van drieën een goed idee. Wel ludiek: met de auto het Park in (tenslotte hadden we dagkaarten), vervolgens alsnog een 'lunch' in het restaurant gebruiken en mijn gasten Corinne Kalisvaart en Mariska Tromp met eigen auto de Wildbaan opgestuurd voor een kijkje bij de (burlende ) Edelherten. Ze hadden nog mazzel ook: ze stonden er!

Doordat de regenval in korte periodes is gevallen, kunnen we nog steeds genieten van de laatbloeiende pollen heide. Je ziet inmiddels ( moet je wel oog voor hebben) dat de natuur zich opmaakt voor de herfst. Voorzichtig aan gaan de vroeg in het blad komende bomen en struiken, hun bladertooi alweer verliezen. Gelukkig duurt het bij de eiken en beuken langer, waardoor we tijdens een regenbui ook nog goed kunnen schuilen. Ook de eerste herfststorm van dit seizoen hebben we samen weer getrotseerd! En wat een schitterende helblauwe opklaringen leverde dat op. Gelukzalig de wind door manen zien blazen, dennen horen ruisen: ogen dicht en het lijkt of je de golven van de zee op het strand hoort. Voor de veiligheid mijn cap opgehad, want de eikels vlogen in het rond! Heerlijk, heerlijk, heerlijk! 

Wat zou ik graag meer paarden (met hun berijders) hiervan willen laten meegenieten. Zo samen een buitenrit rijden, zonder dat je ook maar op hoeft te letten waar je je bevind, zonder te turen op een routekaart of navigator op je telefoon. Alléén maar aandacht voor je paard, de omgeving waarin jullie je bevinden, dat is naar mijn beleving het ultieme genieten! 

Ja, ik weet het. Ik vraag een bijdrage voor een rit, maar dat is het dubbel en dwars waard. Samen hebben wij uren gezworven om tot deze schitterende routes te komen. Routes, die niet alleen maar via ruiterpaden gaan (bijvoorbeeld in Park de Hoge Veluwe), maar ook elders in het gidsgebied. En tijdens de ritten is er tijd voor koffie en of een lunch. Beiden zijn inbegrepen. En voor een schitterende tocht door Park de Hoge Veluwe, en dan rijd ik niet alleen over ruiterpaden. Nee, je krijgt van mij ook de andere paden voorgeschoteld, Paden waar je zelf normaal niet komt, gewoon omdat je er de weg niet weet. Nou, wij weten dat wel en laten je graag genieten van dit moois!  Entree is evenals een lunch of koffie en gebak bij de ritprijs inbegrepen. 

Kortom, laat je gewoon eens één keer verleiden en ga mee tijdens één van onze schitterende ritten. Een beetje regen deert ons niet, daar kun je je op kleden. En je kunt óók samen met je paard overnachten bij bijvoorbeeld "ons" vaste adresje in Otterlo: Chambre d'Hote Otterlo, waar paard en mens goed verzorgt worden! Brigitte Hibma ontvangt je hier met open armen. 

AUGUSTUS

Inmiddels is de maand augustus alweer voorbij en hebben de nodige kilometers weer de hoeven versleten. Ik houd ze goed bij, maar de puntjes op de ï worden door Mirre Brouwer, onze hoefpedicure uitgewerkt. Gelukkig heeft Guus hele goede en vooral gezonde hoeven, waar geen beslag onder gezet hoeft te worden.  

Op het moment dat ik dit schrijf, staat de Veluwe in de bloei: de heidestruiken worden steeds paarser. Her en der wordt er hard gewerkt aan onze heidehoning, gezien de hoeveelheid bijenkasten die er geplaatst zijn en nog worden.  Ook is het momenteel erg druk met bezoekers c.q. vakantiegasten. Geeft wel heel veel gezelligheid op ons vaste pauze stekje Theehuis de Mossel. Gedurig raak je in gesprek met gasten, waarvan de kinderen, en dan voornamelijk de meisjes, op onze paarden af komen. Betekent voor Guus dat ie voorlopig even niet losloopt. Te riskant om hiermee een risico te lopen.  Ook zijn er veel passanten en af en toe logés met paarden bij de Mossel. Leuk en voldoende gespreksstof aanwezig. 

Fantastisch vind ik het ook, dat er inmiddels een aantal verschillende gastruiters uit verschillende hoeken uit Nederland, een weekend in Otterlo verblijven, om met ons op tocht te gaan.  Ook hebben we samen met diverse gasten met eigen paard de avondritten gereden, waar we het nodige wild van heel dichtbij hebben gezien! En de dagritten over de Planken Wambuis en de Wekeromse Zandverstuiving hebben we inmiddels ook met enthousiaste gasten mogen gidsen. En alle keren hebben we mazzel gehad met de weersomstandigheden en optimaal kunnen genieten van de schitterend bloeiende en geurende heide! 

Het weekend van 25 t/m 27 augustus zijn we zelf eens een keer op stap gegaan! Samen met Willemijn en Bubbels zijn we naar het Tinkerweekend van Gerda Schuurman in Dodewaard geweest.  Vrijdagochtend een schitterende paardentaxi van Anemone Horsetrucks opgehaald, wat kampeerspul ingeladen en eerst Guus opgehaald. Die ging heel gemakkelijk de wagen op. Vervolgens richting Stoeterij Willemien om daar Willemijn en Bubbels op te halen. Ook Bubbels kwam vrij vlot de wagen in. En zo op weg naar Dodewaard. Best spannend om met deze kostbare lading op weg te gaan, maar met een luxe wagen als deze, was het voor mij geen enkel probleem om ongeschonden op de plaats van bestemming aan te komen.  Paardjes uitgeladen en op een voor hun, heerlijke en voedzame weide gezet. Voor Guus veel te vet. Dus uiteindelijk beiden omgezet naar een al afgegraasde weide (met een baal heerlijk hooi voor de nacht). Guus dus ook de nachten gewoon op de weide bij Bubbels gehouden.  Nadat wij zelf ons geïnstalleerd hadden met veldbed en stretcher in de zadelschuur (was voor de gelegenheid uitgeveegd en opgeruimd) met zijn allen voor het diner naar de Mac. Nadat een ieder voldaan was, spoorslags terug om de paarden op te zadelen voor een avondtochtje via dijk en weidegronden, richting een van de grindgaten langs de Waal. Daar bij ondergaande zon Guus lekker laten afkoelen. Ook de andere paardjes genoten van het water. De volgende dag een ritje van zo een 25 km langs de Waaldijk en over weilanden gemaakt, om bij ons uiteindelijke doel uit te komen: zwemwater. Nou, daar hebben we met zijn allen van genoten! En voor Guus was het deze keer écht zwemmen geblazen. Mij krijg je normaal voor geen goud in open water, maar nu ben ik samen met hem gaan zwemmen. Niet op zijn rug, maar er aan de lange lijn naast. Een bijzondere ervaring, want de eerste kennismaking met een bodem, die onder je hoeven verdwijnt was niet écht aangenaam. Bijna koppie onder, alleen zijn oren waren nog zichtbaar. Snel onder zijn kin gepakt en gecoacht en snel naar daar waar we bodem onder onze voeten hadden. Toch weer terug het water in, die angst moet er uit en weer naar het punt waar de bodem verdwijnt en zwemmen! Ging prima en dus samen genoten en weg angst! Wat een schitterende dag en wat fantastisch, om met zoveel verschillende paarden, zo harmonieus samen te kunnen zijn! Ger(da) Schuurman, dank je wel dat wij er bij mochten zijn !!!

JULI

28 en 29 juli a.s. Besloten Hoge Veluwerit vanaf Bed & Breakfast Chambre d'hote Otterlo met gastruiters Valerie en Nina. 

Op stap met onze gasten Valerie Bouwmeester en Nina Veldkamp, uit Groningen. Valerie Bouwmeester was de gelukkige winnares van de prijsvraag via de website  www.Vindjebuitenrit.nl, waar deze rit via ons te boeken is. Vrijdagmiddag na aankomst in Otterlo, hebben we een tochtje naar theeschenkerij Mossel gemaakt. Paardjes lekker de benen gestrekt, na een trailerrit van 2,5 uur. Helaas best wel behoorlijk last gehad van dazen. Vandaag, 29 juli, stond de gewonnen rit op de planning: Hoge Veluwe dagtocht met eigen paard. De weersomstandigheden waren twijfelachtig, maar we hebben er toch een mooie dag van weten te maken. De dames met hun paardjes hebben het heel goed gedaan, zeker ook omdat zij niet zulke lange ritten rijden, zoals Guus en ik gewoon zijn! Leuk ook, dat in het Park zich her en der reeën lieten zien!
Dames, ik hoop dat jullie van deze tochten genoten hebben en (grooms🤗) Pierre en Danny, bedankt voor jullie gezelschap!

 Solorit Park de Hoge Veluwe

Afgelopen maandag, 17 juli weer eens een solo rit naar Park de Hoge Veluwe gemaakt. In training voor de ritten die met gastruiters op de agenda voor eind juli en eind september staan. 

Vertrokken om 9.15 uur voor een rit van een kleine 35 km en zo een 7,5 uur onderweg, waarvan 1,5 uur pauze voor mijn maatje😍. Een 'trainingsrit'voor Guus en óók voor mij voor de ritten die de aankomende weken met onze gastruiters gereden gaan worden. Niet schrikken, hoor! Die gaan geen 7,5 uur in beslag nemen😉. Voor foto's kun je kijken op onze FB pagina Coach & Gids te paard op de Veluwe. 

Inmiddels is het al weer half juli en hebben we weer de nodige kilometers achter de rug. Het weer is dan ook nog steeds geweldig om te rijden. Weliswaar hebben we hete dagen achter de rug en werd het in de natuur behoorlijk zichtbaar dor door de droogte. Gelukkig de afgelopen week de broodnodige regenval op ons stukje Veluwe. Goed terug te zien aan het groen en vooral aan de nu doorschietende heide pollen. Her en der heb ik de paars gekleurde bloembolletjes aan de struiken al gespot.  De weilanden waar de granen ingezaaid zijn, kleuren goudgeel. Een schitterend plaatje aan de Hoge Valksedijk t.h.v. het Wekeromse Zand. Goudgeel graan en dan i.p.v. reeën, een Edelhert met fluwelen stangen op zijn kop in het veld. Dat is voor het eerst dat ik een hert van deze grootte hier aantref! En dan heb ik slechts mijn telefooncameraatje beschikbaar....... Foto is dan ook niet spectaculair te noemen. 

Waar we met dit warme en klamme weer veel last van hebben, zijn dazen. Vooral aan de kant van de Wekeromse Zandverstuivingen is er dan zonder uitrij vliegendeken met hals en masker voor de paarden eigenlijk niet te wezen. Daarbij zijn de vennen inmiddels behoorlijk uitgedampt, dus is het beter je 4-voeter hier niet uit te laten drinken! 

Richting Planken Wambuis, via de Roekelse- en Edese bossen is het nog redelijk goed te doen. Leuk ook om op de Mosselweide tussen de Spaanse runderen en de 'wilde'pony's  met grote regelmaat gewoon overdag de verschillende zwijnenfamilies met hun jongen aan te treffen. En ook het ree-wild laat zich met grote regelmaat zien, als je niet te veel geluid produceert en zelf goed op je omgeving let. En dat kan eigenlijk alleen maar, wanneer je niet in beslag wordt genomen door een routekaart of navigatie op bijvoorbeeld je telefoon! 

Boek gewoon eens een rit bij ons; laat je ontspannen meevoeren tijdens één van onze prachtige tochten.            

Juni

En weer is er bijna een maand voorbij. De weken vliegen voorbij en zit ik bijna  elke dag een paar uur in het zadel. 

Door de extreme droogte zie ik dan ook hoe snel de natuur veranderd. Zo frisgroen als het in de maand mei was, zo dor is het de laatste weken geworden. Het gras is her en der zo kort en geel, de vennen in de gebieden, waar ik veel rijd, zijn behoorlijk leeg geraakt. Van een aantal vertrouw ik het water niet meer en ga er dan ook met een boog omheen. Als het aan Guus ligt, loopt ie er zo in. Maar even geduldig zijn en hopen dat de vennen weer opgevuld worden met het broodnodige regenwater. Voor de goede orde: ik klaag niet. Integendeel! 

Is de temperatuur overdag dusdanig hoog(boven de 25 graden en windstil), dan gaan we 's avonds een paar uur op stap en doorkruisen we vaak de bossen van Ede en Wekerom, om via de Planken Wambuis, met een water stop bij een mooie plas, weer terug te rijden naar de Oscarhoeve. Tijdens de rit worden we regelmatig verrast door reeën en wilde zwijnen met jongen. Momenteel zijn de reeën weer in de paartijd en laten ze zich ook wat meer zien. 

Ook maakt de heide zich op voor de aankomende bloeiperiode. Je ziet het aan het kleuren van de struiken. Tussen deze  struiken, zie je ook al kleine plukjes, zachtroze dopheide bloeien. En heb je mazzel, wil je tijdens zonnig en warm weer ook nog zandhagedissen tegenkomen. Die gasten zijn mij te snel af: voordat ik mijn cameraatje heb ingesteld, zijn ze weg.....

En dan realiseer ik mij dat we alweer bijna aan de tweede helft van 2017 gaan beginnen! Wat een geweldig voorrecht is het toch om zo te kunnen genieten, maar ook met een stukje weemoed terug te denken aan het begin van het voorjaar. En eens te meer besef ik, dat alles waar ik het afgelopen half jaar zo intens van genoten heb, bijna niet vast is te leggen op foto of video. Hoewel ik het tijdens mijn ritten altijd probeer, een stukje van deze mooie omgeving te laten zien via mijn FB pagina.  Ik kan het gevoel, de geuren die je ruikt, na een regenbui in het groene bos en van de bloeiende bomen en planten, maar ook soms de geur van dode bosdieren niet delen via mijn camera, Je moet het echt eens zelf ondervinden en dat kan het best vanaf de rug van een paard. (Op de fiets ook wel, maar dan kom je niet op paden waar wij komen). 

Dus heb je een eigen paard en vervoer naar dit mooie stekje op de Veluwe? Boek dan echt een keer een rit bij ons. Ga mee en laat je onderdompelen met het gevoel van verwondering over alle mooie plekjes en routes, die wij je kunnen laten zien. Niet tobben met een knooppuntenkaart of navigatie op je telefoon of wat dan ook. Gewoon eens een keer echt genieten van je paard en deze mooie en afwisselende omgeving, welke onderdeel is van de Hoge Veluwe!  

Voor alle actuele ritten zijn wij te volgen op FB pagina https://www.facebook.com/gidstepaardopdeveluwe/

Vanmorgen, 1 juni, om 9.15 uur vertrokken van de Oscarhoeve om Willemijn en Bubbles op de kruising Roekelse Bospad en Koeweg op te halen voor een rit naar en in een zonovergoten Nationaal Park de Hoge Veluwe. Alleen al de tocht vanuit Ede door de bossen van Wekerom is al een prachtige rit en dan nog de rit naar het Park op dit moment. Met grote regelmaat valt er wild te spotten onder het gekwetter van heel veel zangvogels. Zalig! Wat een mazzelaars zijn wij! Een rit die vandaag voor Guus en mij op de kop af 30 km en totaal inclusief 3 kwartier rust bij het Parkrestaurant bijna 6,5 uur in beslag heeft genomen. Tussendoor natuurlijk regelmatig gegraasd met de paardjes om hun energie op peil te houden. Foto's op de Facebook pagina Coach & Gids te paard op de Veluwe. 


Mei

De afgelopen weken weer veel ritten gereden, zowel solo als met diverse gasten.  Voor de diverse tochten, neem een kijkje op de Facebook pagina Coach & Gids te paard op de Veluwe.

Zondagochtend 7 mei  weer eens 'ouderwets' op pad met Rita en Haite. Samen genoten van een rit van een kleine 15 km in afwisselend tempo. Mooie stukjes zandheuvel- en zandverstuiving training voor de spieropbouw er ingelast en weer ontspanning via de vele, groene schitterende paden in de omgeving van het Wekeromse Zand. Ook nog een pittig klimtraject op het hoogste punt van de Goudsberg omgeving meegepakt en even gekeken hoever Moedertje Natuur met het consumeren van het zwijnen karkas was. Daarna via een wederom schitterende route terug richting Oscarhoeve, om op de Hoge Valksedijk de paardjes even van de vrije teugel te voorzien waar het een beetje snelheid aanging. Rita, bedankt voor je gezelschap!

Vrijdagmiddag, 5 mei jl., een tochtje gemaakt met Corina en dochter Dani met hun paardjes Fuego en Melo. Nadat beide paardjes van de trailer waren gehaald na een rit vanuit IJzendoorn naar Ede, rustig aan op pad gegaan. Vreemde omgeving, best wel spannend dus en dat bleek zo een km verderop voor Dani met een tegenstribbelende Melo toch iets te veel. Maar op Guus wilde ze de tocht wel verder voortzetten. Oeps, voor een dametje van deze lengte, daar zijn mijn beugelriemen qua lengte toch echt te lang voor. Maar gewoon een creatieve knoop in gelegd en zo in overleg een kort ritje gemaakt, om eerst de beide paardjes maar eens aan de omgeving te laten wennen. Uiteindelijk verliep de rit toch ook voor Dani's pony Melo ontspannen: heeft ook een heel poos ontspannen aan de losse teugel voorop gelopen. En ik ben weer een coach ervaring rijker! Dit soort uitdagingen, daar doe ik het voor! Corina en Dani bedankt en tot de volgende keer!

Een nieuwe maand en Guus heeft alweer heel wat kilometers achter de rug. Wat gaat de tijd toch snel en wat is het genieten van de schitterende omgeving rondom Ede, Wekerom en Otterlo!  Ook hebben we weer verschillende avondritten gereden, waar we verrast zijn op reeën en wilde zwijnen met hun biggen. Dit is altijd weer een fantastisch moment, vooral wanneer Guus ze allang in de gaten heeft en er gewoon voor stil gaat staan, zo van: "He joh, let even op, ik laat je wat moois zien!"  Dat gebeurde afgelopen woensdag 3 mei  aan het eind van de middag. Ik ging het pad op richting Renkum om even op het uitkijkpunt te gaan kijken of er nog wild zichtbaar was. Halverwege het pad ging Guus op de rem en bleef gewoon stilstaan. En toen zag ik het pas: een koppeltje zwijnen biggen 

 

April

Alweer de laatste zaterdag van april en dan weer een tocht naar Park de Hoge Veluwe kunnen maken! Wat een mazzel dat Guus bij de Oscarhoeve in Ede staat: een grandioos uitrij-gebied op de Veluwe. 

Een rit, waar Guus vanaf de start tot het eindpunt Oscarhoeve in Ede, uiteindelijk 43 km heeft weg gestapt. Vertrokken om 9.15 uur, vervolgens Willemijn en Bubbles om 10 uur op het Roekelse Bospad opgehaald en zo samen richting Lorkenbos en viaj Droompark de Zanding de weg vervolgd richting Carnegie Cottage. Daar zijn we het bos doorgestoken om vervolgens om even voor 11 uur bij een drukbezochte entree te arriveren. Met een Beschermers kaart is een vlotte doorgang gegarandeerd.😊
Direct maar een hele mooie route gekozen en dat was wederom genieten. En wat is het t.o.v. 3 weken geleden ontzettend groen en dicht bebladerd geworden! Dat is zo hoog in het zadel gezeten, best oppassen geblazen. Bril op dus. Na deze pittige, maar schitterende etappe, met nog wat omzwervingen, zijn we wel toe aan koffie. Op naar de aanbindplaats bij de Koperen kop, om daar te genieten van een goeie kop cappuccino met meegebrachte rozijnenbollen, maar ook een lekkere muffin. De heren in een soort van creatief gefabriceerde paddock losgelaten. Voor hun was er uiteraard ook voor een goede maaltijd krachtvoer gezorgd. Zij komen dus niets te kort! 
Na een drie kwartier werd er door één van de heren een poging tot uitbraak ingezet, wat de andere óók op deze gedachte bracht. Tijd om te gaan dus! Vandaag maar weer eens de Hubertusroute gekozen. Jammer dat de krentenboompjes zijn uitgebloeid, maar het blijft een schitterende route. Verderop kwamen we wat wandelaars tegen, die van een stuwwal af kwamen. Wat er te zien was? Willemijn zag hem al, ik niet dus, tot hij bewoog! Hubertus! Wat een geweldig hert, zo met zijn in aangroei zijnde gewei. Foto momentje dus. En dat ging prima: hij bleef gewoon staan. 

Rondje Hubertusslot vervolgd richting de Pollen en het gebied erom heen. Leuke en mooie slingerpaadjes ontdekt naast de ruiterpaden. Uitkomend op het Kröller Müller museum, waar het krioelde van de mensen. Voor de verandering maar eens een andere route richting Otterlo gekozen en dat was een verrassend mooi gebied met vele slingerpaden. Onthouden we voor de volgende tocht (7 mei a.s.)! Inmiddels liep het tegen vieren; tijd om de tocht richting uitgang in te zetten. Even buiten het park hebben we de heren een kwartiertje hun buik met sappig, jong gras vol laten eten om zo via de Zanding de rit naar stal te ondernemen. Op de Roekelse Bosweg van Willemijn en Bubbles gedag gezegd en het ruiterpad achterlangs 's Heerenloo gevolgd om vervolgens in het Roekelse Bos aan de Wekeromse kant uit te komen. Om ca. 18.00 uur waren we weer veilig op stal. Guus voorzien van zijn verdiende krachtvoermix, nog een borstelbeurt gegeven en zijn bed stro lekker opgeschud.  Naar buiten voor een zandrol in de paddock wilde hij dus niet meer. Voor deze laatste zaterdag van april, is het weer een prachtige dag en rit geweest.


25 april: En dan is het al weer bijna eind april! Wat gaat de tijd toch snel en ondanks dat ik (gelukkig) weer werk, kan ik toch nog veel te paard het veld in!  Gistermiddag, 24 april heb ik nog een rit over de Planken Wambuis gereden. Bij Theeboerderij Mossel tegen 17.00 uur even een tosti gegeten en Guus lekker laten grazen. Daarna nog even richting Oud Reemst, om verrast te worden op een grote groep wilde zwijnen biggen. Ik kon ze niet zo snel tellen, maar ik denk dat het er wel een stuk of 20 waren. Wat een leuk schouwspel, dat spelende spul! Ook zag ik op de terugweg op de Planken Wambuisweide weer twee grote, volwassen zwijnen, waarvan ik denk dat ook deze hun jongen in de buurt hebben lopen. Terug naar stal kwam ik ook het reekalf van vorig jaar mei weer tegen. Ook zij herkende Guus, want ze bleef rustig staan knabbelen aan het jonge groen. Verderop in het struikgewas zag ik haar hoogzwangere moeder staan, dus binnenkort loopt er weer een reekalfje bij. Althans, dat hoop ik, want er lopen regelmatig hondeneigenaren, die hun hond daar niet aangelijnd hebben!

 Ook heb ik  de vorige week woensdag 19 april ook nog  een solo-rit gereden naar Park de Hoge Veluwe. Ik heb nog kunnen genieten van de laatste, in de bloei staande krentenboompjes. Deze keer heb ik de route door het voormalige Otterlose bos gereden, om uiteindelijk in het Jeneverbessen bos uit te komen. Daarna zijn we via de Pollen zandduinen en verstuivingen richting Kröller Müller gereden, om te pauzeren bij het Parkrestaurant. Kortom, weer een heerlijke, verfrissende rit door steeds groener wordende bossen! En zo gaan we dan weer op voor de volgende tocht, die voor zondag 7 mei a.s. op de planning staat. 

De afgelopen dagen, na de HV rit weer kortere ritten gereden. Steeds mazzel gehad met het weer. Tochtjes van gemiddeld zo een 2,5 a 3 uur in het zadel, met de nodige afwisseling en variatie van gebied. Soms de heidevelden in, maar veel de afwisseling gezocht, waar stuwwallen, bebossing, zandverstuivingen en water niet geestdodend is voor Guus (en voor mij zelf ook, natuurlijk!) Deze week (15) twee avondtochten gemaakt. Nodig om ook Guus even te badderen. Het water waar wij ingaan, was op een goede temperatuur: 17 graden, met een buitentemperatuur die zodanig was, dat zowel Guus als ik snel opdroogden. Een kleine foto impressie van de avondtochtjes hiervan is ook weer terug te zien op www.facebook.com/gidstepaardopdeveluwe

Woensdag 5 april, Hoge Veluwe rit.  De dag begon koud en somber, maar dat zou snel veranderen! Genoten van de in bloei komende krentenboompjes, ontluikende lariksen en andere boompjes. Dit keer voor de zuidelijke route gekozen. Zoveel mogelijk van de ruiterpaden af(niet struinen!), mooie, maar pittige stuwwallen gereden en om 12 uur geparkeerd bij het Parkrestaurant voor een welverdiende pauze, met krachtvoer voor onze 'heren'. Zelf een voedzame lunch meegenomen, met als extraatje een cappuccino met een heerlijke muffin. Dank voor de traktatie Wìllemíjn Bôumąn! Om 13.00 uur weer in het zadel en op pad naar de Millelamel wildobservatie. Geen schijn van kans op wild: kabaal makende fietstoeristen in het park! Weer op weg en vervolgens richting de Pollen zandverstuiving gereden. Genoten van zon, rust en wind. Kwamen we onderweg met de auto ook Yve de Vries tegen. Langs de Pollen op gereden en een stukje de vlakte over. Daar vond ik het ieniemienie bekermos! Zo klein, daar moet je oog op vallen. Uit het zadel dus en met mijn neus er bovenop. Inmiddels hadden we het jeneverbessen bos al uit ons hoofd gezet. Ondertussen rondturend, zie ik een beweging in de verte: een hele grote groep Edelherten met ertussen moeflons! Fantastisch om te zien, maar te ver weg voor de camera. En daar kwam dan toch nog het jeneverbessen bos in zicht! Hier maar even pauze gehouden: Guus mijn appels opgevoerd en Bubbles zijn laatste oortje voor vanmiddag op. Tijd om richting Otterlo te rijden. Uit het park via camping de Zanding en de Wije Werelt en langs de Houtzagerij terug gereden. Willemijn en Bubbles richting Stoeterij Willemien. Voor ons nog een pittig stuk verder, maar Guus had nog energie over om lekker even uit te dollen. Uiteindelijk waren wij omstreeks 16.15 uur terug op de Oscarhoeve. Guus voorzien van zijn verdiende krachtvoer(geplette gerst en Algae Vitalis), zijn bed opgemaakt (ging direct door de knieën voor een rol) en vervolgens naar huis. Wat een grandioze tocht en wat een verschil qua natuur met onze tocht van vorige maand! En zelfs tegen de verwachtingen in, tóch nog een zonnige dag. Kortom, het was weer volop genieten van paardjes en omgeving. 

Maart

De afgelopen maand veel ritten gereden, zowel alleen als ook met gasten, die aangenaam gezelschap waren!  Gemiddeld duren de ritten alweer zo een 2,5 tot 3 uur en zijn we al gauw ruim 20 km onderweg. En natuurlijk hebben wij (met gaste Willemijn Bouman) alweer de eerste vroege voorjaarsrit naar het Nationale Park de Hoge Veluwe ondernomen. Weliswaar nog niet zo groen, maar voor wie oog voor de natuur heeft ziet dat er van alles om zich heen gaande is. Let maar eens op, wanneer het zonnetje op de naaldbomen staat, dan hoor je de omgeving erom heen kraken. Het lijkt erop dat schubben van de dennenappeltjes zich verder openklappen, om de tussenliggende zaadjes de vrijheid te geven. Maar ook in de lage begroeiing hoor je van alles kraken. Muizen, maar ook salamanders en andere diertjes zoeken de warmte alweer op. Kijken en luisteren, dat is wat ik voornamelijk doe, tijdens mijn solo ritten. En dat levert vaak verrassingen op.

Zoals bijvoorbeeld donderdag 30 maart (al weer een maand voorbij!). Samen met Willemijn en Bubbles waren we, na een tocht van ongeveer 25 km stap/draf- en af en toe een korte verzamelde galop, op de terugweg naar onze eigen pensionstallen (Oscarhoeve en Stoeterij Willemien). Komende vanaf onze gastenlocatie ( zie ook tabblad korte paardrij vakanties)Boerderij Mossel, op het ruiterpad richting de Koeweg, valt mijn oog op beweging aan de rechterzijde van het pad, zo'n 150 meter van ons vandaan. Stilstaan dus! En ja hoor! Ik heb er lang op moeten wachten, maar dan eindelijk echt voor de lens van mijn cameraatje: een stuk of 8 Edelherten, waarvan één man met weer een aanzet van een nieuw gewei op zijn kop.  Wat een fantastisch schouwspel is dit en wat een mazzel. Willemijn had die ochtend verteld dat ze de sporen van Edelherten op haar grasveld voor haar huis had gevonden. Mogelijk is dat deze groep geweest, aangezien ze ook uit die richting uit de bossen vandaan kwamen. Kortom, een geweldige afsluiter van deze dag maar ook van deze maand. 

Woensdag 5 april, hebben we weer een tocht naar het Nationaal Park de Hoge Veluwe gereserveerd staan. Dit keer kiezen we ervoor om eens de zuidwestelijke routes op te gaan, bijvoorbeeld richting het Jeneverbessen bos en de zandverstuiving De Pollen. 


Februari (foto's van de ritten zijn te vinden op facebook.com/gidstepaardopdeveluwe)

Een zonovergoten 15 februari middagje stappen: 21,5 km en 4 uur later weer terug op stal😎😊. De foto's vertellen eigenlijk al hoe het was: genieten, maar op sommige plaatsen zeker nog goed oppassen. Hier en daar was het door vorst in de grond nog behoorlijk glad! Op het ruiterpad naast en langs het honden losloopgebied was het ook nog niet geheel sneeuwvrij. Rustig aan gedaan, ook omdat er naast het ruiterpad een aantal mensen liepen, die hun honden op het ruiterpad niet aangelijnd hadden. Op de kruising richting Kreelse Plas en Juffrouw Tok, sloegen de dames met loslopende honden rechtsaf. Weg dus vrij om Guus even de losse teugel te geven. Waar ik al op gerekend had, vond plaats! Eén van de loslopende honden, volgens de eigenaar luistert hij altijd, kwam ons achteraan. Voor de zekerheid dan toch maar even op de handrem, omgedraaid, maar geen commentaar gegeven, want de eigenaar bood haar excuus al aan. Het blijft een hond, met ergens nog altijd een sluimerend jacht instinct.Kennelijk wil men dit niet inzien.
Halverwege de middag werden ook de besneeuwde paden drassig en goed berijdbaar. En omstreeks 15.00 uur een welkome en onverwachte ontmoeting met Bubbles en Wìllemíjn Bôumąn, op het pad achter de Mossel. Guus en ik kwamen net van het panoramapunt af, om richting boerderij Mossel te rijden. 
Samen teruggereden om boerderij de Mossel heen, om samen weer even drafje en galopje in te zetten. Als vanouds, Willemijn. Op de splitsing van wegen gingen Bubbles en Willemijn richting Stoeterij Willemien en hebben wij nog even een klein sprintje gemaakt tot we weer besneeuwde plekken tegen kwamen. Aan het eind de Koeweg op, om vervolgens op de grote kruising Sanna Bastin met haar mooi tweespan Leyla en Lin van Veluwe Mentocht tegen te komen. Gezellig even kleppen over paard en paardjes (grinnik) om vervolgens de nog steeds besneeuwde, maar inmiddels gesmolten ijsbaan, die Koeweg heet, te vervolgen. Uiteindelijk maar één van de tussen paden gekozen om zo toch nog even met een uitgelaten Guus een volledig ontdooid zandpad uit te denderen, waarlangs ook nog even een boomstammetje uitgegraven was. Daarna was de rust weer teruggekeerd en zijn we, na een prachtige rit en middag, weer veilig op stal aangekomen.

Sneeuwritje 12-2-2017 met Rita van Ast Vanmorgen weer eens op pad met Rita van Ast. We waren op tijd op stal zodat we nog even konden genieten van het wintersprookje, wat kort bij stal te bewonderen was! Al met al een rit van een kleine 3 uur en 14,5 km gereden. En wat was het ontzettend mooi! Fotoalbum: zie  www.facebook.com/gidstepaardopdeveluwe

Winter sfeerritje, 8 februari  Vanmiddag met een winters sfeertje vertrokken, voor een ritje van een kleine 3 uur door Roekelse bos, over Planken Wambuis en langs Kreelse Plas weer terug naar stal. Goed ingepakt onderweg gegaan, maar met de kou viel het reuze mee, zolang er maar geen wind opstak. Ergens op het gebied van de Planken Wambuis, voor het 3e jaar op rij, toch weer het zwarte ree gespot. En waar er één is, zijn er vaak meer. Zo ook vanmiddag. Deze reeën waren van de standaard kleur en zeer schuw. Waren weg voor ik ze fotograferen. Toch weer een goed gevoel, dat ze er zijn. Zwijnen zijn er ook, maar die laten zich niet zien. Wel zijn ze overtuigend aanwezig door de sporen die ze achterlaten: diepe kuilen (truffels?) en wroet sporen langs de paden. Wat ook erg leuk is, dat we hele stukken gezelschap hadden van diverse kleine vogeltjes, o.a. staartmeesjes en zelfs goudhaantjes! Helaas kan ik die met mijn eenvoudige digitale cameraatje niet dichtbij halen. Daar heb je echt van die lenzen, in de vorm van een kanon voor nodig. Fotoalbum: zie  www.facebook.com/gidstepaardopdeveluwe 

5 februari  met een zonnetje op stap. In aanloop even met Vasilis Stekelenburg opgereden om richting Wekeroms Zand te rijden. Helaas is de kortste weg ernaar toe inmiddels afgesloten, dus dan maar een klein stukje om. Genoten van het uitzicht vanaf de voormalige vuilnisbelt, Guus even laten rusten en grazen (Niet de makkelijkste weg er tegenop gekozen) en daarna via de makkelijke weg weer naar beneden en even bij de bijenkorven langs gereden. De eerste bijen zijn alweer actief, zo met het zonnetje op de korven😍! Goed dat de hazelaars alweer in de bloei staan, maar 't is nog magertjes voor de bezige bijtjes. En als we de berichtgeving deze week mogen geloven, zullen deze bezige bijtjes wel weer even op non-actief gaan. Afijn, ritje voortgezet en via de zandverstuiving Guus even laten drinken in zijn favoriete zwemplas, even de benen afgekoeld en de staart natuurlijk ook uitgespoeld en weer verder gegaan richting Lunterse gat. Nog even een paar crosshindernissen genomen (en dat deed ie goed!!). Op de zandheuvels een korte heuveltraining gedaan: steile kant naar beneden stappen en vervolgens het gat in, om de restanten van de reuze berenklauwen te aanschouwen. Daarvandaan het veld overgestoken en Guus voor de verandering vrijuit tegen de hucht op laten rennen. Conditie gaat in de opbouwende fase: sneller weer in een rustig ademtempo, dus ook de hartslag weer sneller rustiger. 
Voor vandaag is het weer welletjes en op naar stal voor zijn welverdiende bak brokken met geplette gerst en Algae Vitalis voor zijn algehele conditie en welzijn, met als toetje Luzerne met mint en de aankomende dagen even rust....

Januari 2017

28-1-2017 Sneeuw en vorst, maar begaanbaar. Leuk hoor, dat Spaanse vee, maar ik zie  toch echt liever edelherten.Waar die gebleven zijn, dat is mij een raadsel. Een ritje vanmiddag met, naar ik denk, de laatste sneeuw op de Planken Wambuis. Doordat ik redelijk vroeg op pad ging was de grond her en der nog best moeilijk beloopbaar voor Guus. De vorst zit toch wel behoorlijk in de grond. Daar waar de zon er goed op stond, was het beter lopen. Rustig aan dan maar, maar dat valt niet mee, want er borrelt een hoop opgestapelde energie in dat lijf van Guus! Heel even op het ruiterpad, richting stal de ruimte gegeven. Pad was inmiddels tegen vieren ontdooid, dus het kon wel even, vond ie zelf. Genoten van een kracht explosie, maar hij luisterde prima, want hij weet: stop = stop!

Vrijdagmiddag, 27 januari met Babat Nolan en haar paardje Fleur op pad. Een kleine 2.5 uur onderweg geweest op het Wekeromse zand. Omdat Fleur op leeftijd is en weer het nodige uithoudingsvermogen moet opbouwen, niet te ver weg. Na een pittig nachtje vorst was ook de ondergrond nog hard, zelfs met het zonnetje erop. Fleur kreeg er zin in en heeft lekker een poosje voorop gelopen. Het spannende was ervan af. Op de terugweg werd het al beter begaanbaar voor Fleur en Guus. Beiden nog lekker even laten grazen in de weide voor de 24/7 weide, waar Fleur staat. Een korte (voor Guus dan), maar zonnige en gezellige staprit. Tot de volgende keer weer.

Sneeuwplezier, 21 januari 2017 

Vanmiddag er op gewaagd en met Guus erop uit. Ongeveer eenzelfde route gelopen, zoals manlief, hond en ikzelf, de dag ervoor op eigen benen hebben gewandeld. Onderwijl dat ik goed het pad op ijs in de gaten hield, liepen er 3 reeën vlak voor mijn neus weg. Die kon ik dus niet meer op de gevoelige plaat vastleggen. 🙁Jammer, volgende keer beter. Op weg naar boerderij Mossel werd ons pad geblokkeerd door een deel van de Spaanse runder kudde. Gewoon blijven liggen, hoor😊. Even voor boerderij Mossel rechtsaf het ruiterpad op, om uit te komen op de weide achter de boerderij. Daar stond een deel van de kudde paardjes. Pad op (was her en der glad) en zoveel mogelijk de ontdooide of besneeuwde stukken gebruiken. Kom ik halverwege Rita van Ast met familie tegen. Na even kleppen in t zonnetje, weer onderweg. Was inmiddels alweer tegen drieën en moest nog een eindje. Nadat het hek voor ons geopend werd door een aardige meneer, zijn we binnendoor gestoken en langs de zomerweide van de schaapskudde gereden. Daar viel mij opeens een beweging op. Een groepje van 6 reeën kwam ons al springend en rennend tegemoet. De voorste kreeg ons in de gaten(jammer😢)en vluchtte het aangrenzende bos in. Was een mooi gezicht om te zien. Ze waren kennelijk opgeschrikt door wandelaars die van het pad af waren gegaan en dwars door het heideveld kwamen lopen. Onze weg vervolgd en uiteindelijk zonder blessures of glij-partijen weer veilig op stal aangekomen. Voorlopig ons laatste ritje, aangezien het de aankomende nacht stevig gaat vriezen en dus de grond veel te hard wordt....

December 2016

Oudejaarsrit met gast, naar Nationaal Park de Hoge Veluwe, 28 december 2016

Deze nevelige, laatste woensdagochtend van 2016, zijn we onderweg naar Park de Hoge Veluwe in een mysterieuze omgeving, met allerlei achtergrond geluiden. In aanvang zou er een gast meerijden, maar die had zich verslapen! Niet getreurd, dan maar samen op pad. Direct langs het ruiterpad, even voorbij Parkeerplaats Westerode, werden we al verrast door een ree, die gewoon rustig zijn/haar pad het struikgewas in vervolgde. Mijn ochtend kan dan al niet meer stuk, zelfs met deze koude, natte nevel. Mysterieus is het met mist zeker in deze omgeving. En onderwijl dat Guus er zelfs een stevig staptempo op aanhield, hoorde ik boven mij het getetter en het gakken van overvliegende ganzen. Langs de Koeweg zie ik wat vage contouren van paarden en koeien op de Planken Wambuis*-weide. En verderop zie ik een fietser uit de mist opdoemen. Ik merk aan Guus dat ie het best wel spannend vindt: hij loopt met regelmaat links en rechts om hem heen te kijken. Blijft een vluchtdier: er zal toch maar wat uit die takkenbossen vandaan kunnen komen! Dus ben ik ook extra alert. Tussen het hek en veerooster van de PW*-weide en het eerst volgende het/veerooster een rustige draf in gezet. Dit is namelijk een saai stuk en zeker nu met die mist. Het duurt even voor het hek opdoemt en ik zie gelijktijdig dat Guus toch behoorlijk zweet, zelfs met deze temperatuur van slechts 2 graden boven nul. Ditmaal nemen we het klaphekje.Voor  Guus gesneden koek, want met een duw van zijn neus ertegen aan en direct doorlopen, passeren we het laatste hek, net voor de camping. En zo rijden we Otterlo in. Al zigzaggend tussendoor, komen we achter Hostellerie Carnegie Cottage in Otterlo uit. Weg vervolgd om richting de ingang van het Park te rijden. Slechts een paar auto's en een paar mensen bij de kassa, op dit tijdstip van 10.45 uur. Nog even mijn kaart laten zien en zelf het hek geopend en ons pad vervolgd. Dit keer eens linksaf, voorbij de witte fietsenstalling het pad op gegaan. Kennelijk hebben we een stuk gestruind, want ik zag geen bordjes met de aanduiding van ruiterpad. Maar we weten er de weg, dus uiteindelijk het ruiterpad weer op en gevolgd en in de richting van het jachtslot gereden. Wat een zaligheid, die rust op de zandvlakte. Vooral de contouren van de zwarte dennen (die houden het stuifzand vast), stuifduinen, stukken van afgezaagde stammen en hier en daar een jeneverbesstruik, geven nu tijdens de mist een bijzondere sfeer aan deze vlakte. Zo tegen 12 uur komen we aan op een behoorlijk omgewoelde weide. Hier hebben we even een poosje rust gehouden. Guus aan het grazen en ik aan een maaltijdreep. Daarna richting Parkrestaurant gegaan, om vervolgens het pad langs de wildobservatie, richting de in/uitgang Otterlo weer op te pakken.Even een stukje langs de doorgaande weg gestapt om verderop links het ruiterpad op te stuiven. Guus had het even helemaal gehad met dit stap- en draftempo. Lekker even uitgeraasd en daarna weer stappen, want een natte vacht is met dit weer echt wel koud. Aangekomen bij de uitgang werden we dit keer uitgeleide gedaan. En wat was het druk! Er stond een behoorlijke rij voor het loket. Guus trok naar de Parkeerplaats. Grappig en best wel sneu: de laatste keer dat we hier waren, zijn we met de trailer geweest. Daar was ie naar op zoek! Helaas, we moeten echt het hele stuk nog lopend terug en dat ging overigens prima. Aangekomen bij het Roekelse bos, t.h.v. het PW*-hek, weer voorzichtig over het veerooster gestapt. Toppertje: doet ie gewoon. Rechtsaf langs de afrastering om vervolgens Guus zijn weg naar stal te laten kiezen. Een omweg dus! Tussen de paadjes door, onderwijl hier en daar gras etend, liet ie ook nog even zien waar de reeën zich ophielden. Gewoon voor mijn neus en ze waren beslist niet bang! Wat een mooie afsluiter van deze nevelige dag! Laten we het er maar op houden, dat we pas volgend jaar weer in het zadel zitten voor een ongetwijfeld, machtig mooie rit!  Foto's van deze tocht zijn op Facebook Gids te Paard op de Veluwe te vinden.

Voor nu wens ik een ieder die dit leest een gezellige jaarwisseling toe en maak er een mooi 2017 van!

 Privé ritje met gast, 23 december 2016

Vanmiddag stond er een ritje met een gaste op de agenda. Helaas moest zij zich afmelden vanwege een migraine. 
Dus gewoon saampjes met Guus erop uit gegaan. Gelukkig was de mist ook helemaal opgetrokken en piepte het zonnetje er af en toe ook doorheen. Guus de weg laten uitzoeken en alleen bijgestuurd als ik andere plannen had. Werd uiteindelijk een heerlijk ontspannen ritje van zo'n 2 uurtjes. Ontspannen stappend en slingerend over de vele paadjes, heb ik Guus toch nog even de voormalige vuilnisbelt op gestuurd. Even een pittige klim voor hem, maar dat doet ie met gemak. (stoere, sterke Guus) Eenmaal boven op de voormalige vuilnisbelt, een mooi helder uitzicht richting park De Hoge Veluwe en over de boomtoppen van het Wekeromse Zand. 
 Natuurlijk kan ik het niet laten om steeds even uit het zadel te komen om wat kiekjes van te maken. Er zijn her en der zeker nog mooie zwammen of paddenstoeltjes te zien. Guus vond het zelfs nodig om even te snuffelen aan de overblijfselen van een houtduif. Die heeft net voor de Kerst gediend als maaltijd voor een roofvogel.(de duif was ter plaatse keurig van de veren jas ontdaan). Kortom, een heerlijke middag om er nog even voor alle drukte voor de Kerst op uit te gaan. 
A.s. woensdag, de 28e, staat er voor ons een Oudejaarsrit naar het Park de Hoge Veluwe gepland. Ik hoop echt dat de weergoden ons gunstig gestemd zijn, want alleen al de rit door de bossen van Wekerom en Otterlo zijn ook tijdens dit seizoen vanaf de rug van je paard, de moeite waard! 
Heb je een eigen paard, ben je vrij en heb je vervoer? Meer informatie vindt je op de website  www.gidstepaardopdeveluwe.nl.
Of stuur een berichtje, dan breng ik je op de hoogte.

14 december 2016

Heerlijk, vandaag een onverwachte vrije dag, dus eerst aan de poets en daarna met gezwinde spoed naar de Oscarhoeve. Voorpret voor een rit, maar nog niet duidelijk wat ik ga doen: kan nl. veel kanten op, v.a. de Oscarhoeve. Gekozen voor een ronde Wekeroms Zand. Geen stuwwal deze keer, maar eens één van de andere heuvels op gegaan. Nou, dat hebben we geweten. Erop is niet zo'n probleem, maar de verrassing is altijd de andere kant van zo'n heuvel! 

Een probleem: steile afdaling en naar beneden was de bodem een diep gat. Te gevaarlijk voor Guus. Het stukje waar we op stonden was zo smal, dat we eigenlijk niet meer keren konden. Guus toch zover gekregen dat ie dat deed: achteruit omhoog de heuvel op en op de voorhand draaien. Wat een topper dat ie dat deed!  Toen er zelf vanaf gegleden om hem vervolgens tussen de takken en boomstammen en door de kuilen heen geloodst, om zonder kleerscheuren en kneuzingen beneden te komen. Wat ben je toch sterk en wat heb je een vertrouwen, dat je dit doet! Natuurlijk een lekkere beloning gegeven. (heb ik altijd bij me) Tocht vervolgd en genoten van de zandverstuiving en omliggende dennen wallen. Er waren redelijk veel wandelaars onderweg.  Aangekomen bij onze favoriete poedelplaats liep ik zowaar ook nog een voormalige cliënte uit de tijd van mijn lingeriewinkel tegen het lijf! Leuk om haar weer gezien en gesproken te hebben. Guus lekker even laten drinken, maar moest natuurlijk verder het water in. Tot aan zijn buik toegestaan. Het water was bijna onwerkelijk groen. (hoop op foto van klant). Ook stond er bovenop de wal een vreemd voorwerp. Het lijkt op een statief. Kan het niet echt plaatsen, waarvoor bestemd, maar je zou er bijvoorbeeld een behoorlijke camera met dikke telelens erop kunnen bevestigen. Staande op die plek zag ik vanuit mijn ooghoek iets in beweging in de verte. Het bleek een grote kudde moeflons, die zich over de zandverstuivingen verplaatste. In de hoop, dat de kudde richting de dennen wallen tegen de Hoeverweg zijde ging, zijn wij ook die richting in gegaan. Een pittig klusje voor Guus, het zand is erg mul.
Via het ruiterpad de weg vervolgd en ja hoor, daar stonden  een paar ooien  met een lammeren! Ze zijn overigens moeilijk te zien, door hun grijze vacht. Alleen de rammen zijn goed te onderscheiden. Dit was maar een kleine kudde, dus de andere moeflons waren toch ergens anders heen gelopen. 
Verrassing! Verderop langs het ruiterpad kwam ik deze tegen! Er was één ram die in grote haast wegrende om uiteindelijk toch maar te wachten: de rest van de kudde bleef rustig staan kijken naar Guus. Tsja, die hebben ze tenslotte het afgelopen jaar wel vaker gezien en kennelijk is hij geen bedreiging meer voor de kudde. Leuk, om hier weer even op getrakteerd te worden. Mijn dag is weer geslaagd, behalve dan dat het mij opvalt hoeveel troep mensen achterlaten binnen, maar ook buiten dit prachtige gebied!


 26 t/m 30 november 2016

De afgelopen dagen toch nog genoten van weer, paard en omgeving. Regen, mist en vorst weerhouden ons er niet van om erop uit te trekken. Met vorst in de grond zijn we natuurlijk voorzichtig. Guus weet zijn weg zelf goed te vinden. Alle dagen weer mooie foto's gemaakt van mijn favoriete onderwerp: paddenstoelen, en dat waren er weer in diverse uitvoeringen.  Het zal nu de aankomende tijd, na deze nachten met stevige vorst  wel minder worden met fotograferen van paddenstoelen. Dus ga ik mij maar eens richten op andere gewillige onderwerpen. Wordt ook voor mij een verrassing. Wordt vervolgd. 

22-11-2016 Paddenstoelentochtje door het  Roekelse Bos

Alvast een voorproefje genomen op de dagtocht te paard naar het Park de Hoge Veluwe en natuurlijk onderweg paddenstoelen spotten! Er waren wat bomen als lucifershoutjes afgeknapt en wat zeker opviel, was dat de hoge bomen nagenoeg van hun blad af waren. Wat een stormpje al teweeg kan brengen. En door de hoge temperatuur zie je toch weer op veel plaatsen nieuwe paddenstoelen de kop op steken. Grappig ook de paddenstoelenflat tussen het schors van een dode stam. Ik verheug mij alweer op de ritten tijdens het weekend, natuurlijk wel als de weergoden vriendelijk weer in petto hebben!


3-11-2016 Een tochtje over de Goudsberg, Wekeromse Zand en Landgoed Scheeleberg

Vanmiddag, zo tegen 12.00 uur in het zadel. Dreiging van regen weerhoudt ons er niet van om gewoon een lekker rondje te gaan. Vandaag de immer intrigerende Goudsberg maar eens beklimmen. Ik ben mij ervan bewust dat het hier en daar op de paden naar boven best wel een glad zal zijn. Maar Guus loopt barefoot, dus dat zou geen probleem voor hem moeten zijn. Eerst maar eens een mooi stukje langs het veld met het nog steeds  bloeiende en geurende mosterdzaad, om vervolgens de doorsteek door het bos richting de Goudsberg (voormalige vuilnisstort) te ondernemen. Natuurlijk houden we het niet droog, maar daar was ik al op voorbereid. Gewoon de Aussi aan en lekker warm (warmte van Guus) onder de jas en ondertussen heerlijk sjokkend onder de druipende bomen door. Aan het eind van dit pad even een hindernisje nemen en we vervolgen de weg naar de ingang van de vuilnisstort: de Goudsberg. Eerst  op onderzoek uit waar het het best naar boven te gaan. De MTB paden zijn glad en nu dus gewoon te gevaarlijk vanwege de regen. Even verderop hebben we een klompenpad wat door Guus met gemak beklommen wordt. Zelfs nu het toch wel wat glad is.  Eenmaal boven gekomen ben ik aangenaam verrast door het weidse uitzicht, zowel over Wekeromse Zand als ook richting de Hoge Veluwe. Wat een kleuren en wat een geluk, dat de zon er weer doorkomt! Genieten en natuurlijk proberen om mooie plaatjes te schieten. Genoeg genoten en gekeken en gegraasd ondernemen we de tocht naar beneden. Dat gaat prima en we gaan het hekje door om vervolgens de weg links om de stort te volgen. Even verderop stuiten we op een batterij bijenkorven van de Valkse bijenhouderij. Op dit moment geen bij te bespeuren. Te koud en te nat. Jammer dat er hier toch ook weer lieden zijn die de rotzooi gewoon maar dumpen. En ja, het was dan wel een voormalige vuilnisstort, maar nu niet meer! 

Weg vervolgd en het Wekeromse Zand op gegaan. Gewoon de ruiterpaden aangehouden. Ondertussen dat ik een beetje in het zadel zit te dromen, zie ik in de verte ineens links van mij beweging: Moeflonbokken! En wat zijn het er veel! Ze rennen naar de bosrand, op het stuk waar de koeien altijd lopen en verdwijnen dan tussen de bomen. Inmiddels zijn we alweer bij het hek aan de Hoge Valksedijk aangekomen, en steken over langs het O.C.T. de Vijfsprong,  richting landgoed de Scheeleberg. Her en der even uit het zadel om de prachtige en gave paddenstoelen in beeld te brengen. En zo sjokken we samen weer richting de Oscarhoeve in Ede, om Guus daar droog en lekker warm binnen te zetten en te trakteren op zijn verdiende krachtvoer.   

26-10-2016 Geen Park, maar een rit over Mossel, Oud Reemst en Planken Wambuis

Geen Park de Hoge Veluwe vandaag. Kwam tot de ontdekking dat ik mijn beschermers kaart in mijn andere tas had laten zitten. Maar het is geen straf om in het gebied van Mossel, Oud Reemst en Planken Wambuis te paard te vertoeven. Inmiddels weten we er heel goed de weg, maar nog steeds wordt ik verrast door paadjes, waar het ontzettend mooi is!  Een ochtend waar het het zonnetje maar niet wilde lukken om door de nevel en bewolking door te komen. Gelukkig geen wind, dus heel goed te doen. Onderweg genietend van de kleuren van de lariksen. Goudgeel, nog wel want binnenkort verliezen ze hun naalden. En als dan af en toe er toch wat zonnestralen doorkomen, is het genieten. Zo tegen een uur of 10 even een koffiestop en graaspauze voor Guus bij Thee boerderij Mossel. Voor de zekerheid even aan Chantal Prangsma gevraagd of ze tot en met a.s. zondag nog open zijn. Ja dus. Fijn, kan er nog een ritje gepland worden met gasten.  Zo rond een uur of 11 weer in het zadel om de tocht voort te zetten, in dit geval naar de wild uitkijkpost achter de Mossel. Er stonden al  wat mensen op en Guus op zijn dooie gemakje het trapje op. Daar boven aangekomen liep er een dame direct weg. Bang voor paarden. Kan ik natuurlijk niet laten om te vragen hoe dat komt. Lang geleden er af gekukeld en nooit meer wat mee te maken gehad. Maar, uiteindelijk kwam ze toch naar Guus toe om hem aan te raken. Wat is ie zacht en vriendelijk. Mooi, weer iemand een klein beetje angst weggenomen!  Nog even naar de reeën gekeken en onze weg weer vervolgd in de richting van Oud Reemst. In de bossen zijn ze daar druk bezig alle onder begroeiing er uit te halen. Dus herrie alom. Ook hier waren de lariksen prachtig goudgeel. En eindelijk dan ook voor het eerst weer prachtig gekleurde paddenstoelen gezien. Daar kom ik het zadel voor uit. Op de foto's een paar mooie exemplaren. T.h.v. de Hindenkamp kwam ik nog een paar bijzondere exemplaren tegen. Geen idee wat voor soort en naam. Ook kom je her en der van die kleintjes in een groepje tegen. Ook mooi om te zien.                                                En dan, eindelijk! Weliswaar inmiddels op de terugweg op het ruiterpad parallel aan de Koeweg richting de Randweg: de zon!  Die tovert prachtige kleuren op dat kleine stukje van de Roekel. Wederom een ritje van een kleine 20 km; gestart om 9 uur v.a. de Oscarhoeve en weer terug om 14.15 uur. Guus op stal, lekker aan de mais en het hooi. En natuurlijk een verdiende beloning aan krachtvoer met een dosis Algae Vitalis. Zo blijft ie in topconditie en kan hij dit soort tochten prima aan.


16-10-2016 Dagtocht naar Nationaal park de Hoge Veluwe met gasten Cindy, Nadja en Marcel

 Zondagochtend, 16 oktober vroeg in het zadel voor een dagtocht van zo'n 38 km heen en weer om naar  Park de Hoge Veluwe. Om 9.00 v.a. de Oscarhoeve vertrokken. Ditmaal ervoor gekozen om niet via de Koeweg naar Otterlo te rijden, maar over verschillende paden door het Roekelse Bos en langs de Planken Wambuis, via de daar aangrenzende campings, geheel binnendoor naar het Park te rijden. Een genot om een ontwakende omgeving en de zachtgele zonnestralen door de voorzichtig kleurende bladeren van de diverse boomsoorten te zien. Kriebels om te fotograferen, maar het lukt niet altijd om vanuit het zadel van een bewegend paard, scherpe plaatjes te schieten.  Cindy, Nadja en Marcel, bedankt voor het vertrouwen in Guus en mij. Ik hoop dat jullie genoten hebben van deze dagtocht!

9-10-2016 Zondagochtend rit met gast Sylvia en haar paardje Woezel

Zondagochtend, 9 oktober vroeg in het zadel voor een ritje met Sylvia de Reuver en Woezel. Om 9.30 v.a. de Oscarhoeve vertrokken om Sylvia bij de Mill Ranch op te halen. Aanvankelijk had ik een andere rit in de planning, maar het stikte van de MTB-ers, dus gekozen voor een prachtige rit via Planken Wambuis over Oud Reemst en via de Mosselse zandverstuiving weer terug gestruind door het Roekelse Bos. Geen pauze deze keer, dus een rit van ca. 4 uur. Onderweg nog een paar plaatjes gemaakt, maar helaas was het zonnetje gauw verdwenen. Fotoreportage op FB pagina Coach & Gids te paard op de Veluwe.

8-10-2016 Een ritje Wekeroms Zand

Een mooie rit naar en op het Wekeromse Zand, dat ons nog immer verrast met plekjes waar we nog niet geweest waren! Zoals bijvoorbeeld het Wildobservatiepunt en eindelijk het derde ven gevonden! En Guus, dat heerlijke dier, volgt mij ook overal in, op of onderdoor: geweldig! Ook nog van een passerende senior wandelaar geschiedenislessen over het Wicherumse zand gehad. Super interessant allemaal en ik weet weer wat meer aan mijn gastruiters mee te delen! 

5-10-2016 Vroege ochtendrit over Planken Wambuis e.o. 

Koud, dus een lekker warm vest aan en ja. ja, zelfs mijn handschoenen deze keer al aan! Wat een prachtige ochtend en wat hebben we weer genoten. Jammer dat we langs dit pad gestoord werden door een groep luidruchtige, fietsende schooljeugd. Het is al zo moeilijk om edelhert hindes te vinden en dan als de wiedeweerga je cameraatje in aanslag te hebben! Helaas, het heeft weer niet zo mogen zijn! Maar de aanhouder wint, dus het gaat me gewoon een keer lukken. Foto's op FB pagina Coach & Gids te paard op de Veluwe

28-9-2016 Herfstrit in het Nationale Park de Hoge Veluwe Vandaag met de paardjes op de trailer naar 't Park gereden. 't Had wat voeten in aarde, maar met geduld en m.b.v een lijntje bij Sioux, ging het eigenlijk best goed. En terug stonden de mannen binnen 15 minuten op de trailer. Wederom een mooie rit, dankzij het heerlijke weer en natuurlijk veel dank aan Marcel en Wil van Wagensveld van de Oscarhoeve, voor het gebruik van hun trailer! Hierdoor hadden we ruim een uur tijdwinst, waarvan we goed gebruik hebben gemaakt in het Park.  Een rit van 4,5 uur in het zadel, naast een uur pauze bij het Parkrestaurant. Dus toch zo'n 5,5 uur onderweg. Via het ruiterpad over de Wet-vlakte richting het Hubertus gereden, waar we op dezelfde plaats als vorige week woensdag de herten hoorden burlen. Net voorbij het Hubertus jachtslot, zag ik in de bosjes een hert staan, dat even verderop ons pad kruiste. Daarna zijn we keurig via de paden, al slingerend, richting het Parkrestaurant gereden.  Daar kreeg, wederom, een grote groep schooljeugd (ditmaal o.a. uit Jisk, Noord Holland en Wiesel Duitsland) ons in de gaten en volgde er voor onze heren een uitgebreide knuffelsessie. Weer opgeladen van alle knuffels zijn we vervolgens met een mooie omweg naar de Millelamel wildobservatie gereden. Daar werden we ontvangen door een groep dames, die op wacht zaten, in de hoop nog wat wild te gaan zien. Nou, met zoveel kabaal makende fietsers, kwam er op dat moment niets van terecht. Inmiddels was het rond enen en hebben we op ons gemak de terugtocht ondernomen en nog al rijdende genoten van een aantal mooie kunstobjecten. Op het de Wet-veld werden de we nog getrakteerd op een zeer schuwe moeflonbok. Prachtig dier. Jammer dat ie zo snel ervan door ging! Pad vervolgd en aan de overkant van de weg het ruiterpad weer verder opgepakt. Deze keer geen stuwwal gereden. Doen we volgende keer weer! Kortom, een grandioos mooie dag en wederom een prachtige ritAddy en Sioux, bedankt voor de rit met trailer en jullie gezelschap.

21-9-2016 Hoge Veluwe tocht: op zoek naar de burlende herten.

Woensdag, 21 september, de laatste meteorologische zomerdag van 2016, op pad geweest met Rita van Ast en Claire. Om 8.30 uur vanaf de Oscarhoeve een prachtige rit van 1,5 uur door de bossen van Wekerom gereden, om uit te komen bij de ingang van het Nationale Park de Hoge Veluwe. Doel was om de herten te horen en ook te zien natuurlijk!. Net na de ingang rechts was het ruiterpad en het wandelpad afgesloten vanwege de herten bronst. Dan maar langs de doorgaande weg over het pad verder gegaan om vervolgens het ruiterpad richting het Parkrestaurant op te pakken. Tenslotte hadden we er al een behoorlijke tocht opzitten. Tijdens onze route werden we getrakteerd op 2 overstekende hindes. Vervolgens hoorde ik aan de rechterkant van het ruiterpad een aanzet tot burlen. Dus allebei op scherp! En ja, hoor er stond een bok met een prachtig groot gewei naar ons te kijken. Helaas was de wind naar hem toe, dus vertrok hij met een elegante tred het bos verder in. Maar..... we hebben ze in het echt en zonder voeren, gezien! Eenmaal bij het Parkrestaurant aangekomen, hebben we de paarden van water voorzien en nadat er een hele groep enthousiaste lagere schooljeugd de paarden geknuffeld en geaaid hadden, zelf om beurten koffie en lekkers genuttigd om de paarden de gelegenheid tot grazen te geven. Na een klein uurtje rust, weer in het zadel om richting het St. Hubertus Jachtslot te rijden. Daarna zijn we naar wildobservatiepunt Millelamel gereden om eens te zien of we daar nog wat wild konden spotten. Nou, dat konden we in aanvang al vergeten! We werden gepasseerd door een troep fietsende schooljeugd, die zoveel herrie maakten, dat het al wel zeker was dat we daar geen wild gingen aantreffen. Maar toch een bezoekje gebracht aan het mooie Millelamel, de wildobservatieplaats, waar je live via Omroep Gelderland de dieren kunt volgen.  Omdat wij al wisten dat de kans op wild verkeken was, hebben we de terugreis naar stal maar weer ondernomen. Onderweg nog een heel mooi stukje gebied doorkruist: een wandelpad wat over stuwwallen welke best heel pittig voor onze paarden was. Hoge stukken klimwerk, maar ook weer afdalen van steile plekken. Maar echt de moeite waard! Kortom, een prachtige rit, die we via de bossen van de Mossel terug naar stal hebben afgesloten.  


 
 
 
Opbellen
E-mail
Info